نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز

مقایسه ارزش معاملات فارکس با سایر بازارهای بورس جهان

مقایسه ارزش معاملات فارکس با سایر بازارهای بورس جهان

بازار فارکس که از جمله بازارهای بورس جهانی است، بازاری محبوب و پر طرفدار است. این بازار بستری برای مبادله و معامله بر اساس ارزهای جهانی است که هر روزه تعداد زیادی معامله گر از سرتاسر دنیا در آن شرکت دارند. این بازار با دیگر بازارهای بورسی معتبر مانند بازار بورس نیویورک یا توکیو و نزدک، تفاوت هایی دارد. ما در اینجا به بررسی این نقاط متفاوت و همچنین برشمردن مزیت های این بازار ارزی می پردازیم.

مقایسه ارزش معاملات فارکس با سایر بازارهای بورس جهان

مقایسه ارزش معاملات فارکس

بازارهای مالی که امروزه رونق بسیاری پیدا کرده اند، محلی مناسب برای سرمایه گذاری هستند. شاید در گذشته، سرمایه گذاری از طریق گذاشتن پول در بانک ها و استفاده از سود آن ها میسر می شد، اما امروزه با توجه به تورم موجود، بهتر است سرمایه گذاری در بازار های مالی انجام شود.

بازار بورس جهانی به چهار دسته بازار سهام، بازار کالاها، بازار اوراق بهادار و بازار تبادلات ارزی یا همان بازار فارکس، تقسیم بندی می شود. در تقسیم بندی های مختلفی بر مبناهای متفاوت از جمله ارزش بازار و حجم معاملات، می توان ده بازار بزرگ بورس جهان را به شکل زیر رتبه بندی کرد.

1-بورس نیویورک New York Stock Exchange

2-بورس نزدک NASDAQ

3-بورس توکیو Tokyo Stock Exchange

4-بورس شانگهای Shanghai Stock Exchange

5-بورس هنگ کنگ Hong Kong Stock Exchange

6-بورس لندن London Stock Exchange

7-بورس اروپا Euronext

8-بورس شنژن Shenzhen Stock Exchange

9-بورس تورنتو Toronto Stock Exchange

10- بورس بمبئی Bombay Stock exchange

در این رتبه بندی همانطور که مشاهده کردید، بازار بورس نیویورک بزرگترین بازار بورس در دنیا است. حال ما در اینجا می خواهیم نگاهی به فارکس که یکی از بازارهای بورس جهانی است بیندازیم و شرایطو ارزش معاملات در آن را نسبت به دیگر بازارها مقایسه کنیم. پس در ادامه با ما باشید. (1)

فارکس چیست؟ معاملات درآن چگونه تعریف می شود؟

فارکس همان بازار تبادلات ارزی است که در آن ارزش گذاری پول ملی کشورها بر اساس عرضه و تقاضا در مقابل سایر ارزها سنجیده می شود؛ مانند نرخ برابری یورو به دلار. پس با این تعریف آن چه قرار است در فارکس مبادله شود، ارز است. در این بازار هم همانند دیگر بازارهای بورس معامله ها از طریق شرکت های کارگزاری انجام می شود که این شرکت ها از طریق یک کانال بین بانکی به یکدیگر متصل شده و نقش واسطه بین خریدار و فروشنده را ایفا می کنند.

توجه کنید که فارکس یک بازار غیر متمرکز است پس باید توسط نهاد های بسیاری نظارت شود. برخی از این نهادها که در اقصی نقاط دنیا وجود دارند عبارتند از: NFA (آمریکا) ، FCA (انگلستان) ، FINMA (سوئیس) ، BaFin (آلمان) ، Mifid (اتحادیه اروپا) و.

معامله در بازار فارکس، خرید یک ارز و به طور هم زمان فروش ارزی دیگر تعریف می شود. همانطور که قبلاً گفتیم این بازر غیر متمرکز است پس مکان فیزیکی مشخصی ندارد و واسطه ها و معامله گران ارزها را از طریق شبکه های اکترونیکی با هم مبادله می کنند. با اینکه ماهیت این معاملات غیر فیزیکی و خارج از بورس است اما مراکز اصلی تجارت ارز به ترتیب در لندن، نیویورک و توکیو قرار دارد و بانک ها از سراسر جهان در این معاملات شرکت می کنند.

از جمله شباهت هایی که بازار فارکس با دیگر بازار های جهانی بورس دارد، تحلیل ها در آن است. در این بازار هم از تحلیل های بنیادی و تکنیکال استفاده می شود.

برای مثال برای تحلیل بنیادی یک جفت ارز در این بازار باید وضعیت سیاسی اقتصادی دو ارز مورد بررسی قرار گیرد. برای تحلیل تکنیکال نیز نمودار های قیمتی رسم شده که رفتار قیمت ارز در آینده از روی آن ها بررسی و تحلیل می شود. نکته قابل توجه در این بازار این است که معاملات حجم بالایی داشته و سرمایه گذاران بزرگی در این بستر مشغول به انجام معامله و سرمایه گذاری هستند. (2) و (3)

چگونگی انجام معاملات در فارکس

مانند دیگر بازار های بورسی، اولین گامی که برای انجام معامله در فارکس باید برداشت، انتخاب یک کارگزار مناسب است و برای انجام معاملات ارزی باید با کارگزار انتخابی قرارداد بست. در این قرارداد که بین سرمایه گذار و شرکت های کارگزاری عقد می شود، مبلغی که سرمایه گذار برای معاملات و سرمایه گذاری در نظر دارد را به عنوان سپرده به حساب کارگزار واریز می نماید. این سپرده درواقع پشتوانه انجام معاملات است و به نام خود مشتری گشایش می شود.

در قدم دوم یک نام کاربری و رمز عبور توسط کارگزاری به سرمایه گذار داده می شود تا از این بعد خود فرد بتواند از طریق نرم افزارهایی که برای معامله وجود دارد، به انجام معاملات ارزی خود بپردازد. هر کارگذار نرم افزار معاملاتی خاصی را برای هر مشتری دارد تا از آن طریق با او در ارتباط باشد و خواسته های وی در جهت معاملات را تأمین کرده و آن ها را از روند قیمت ها آگاه سازد. در واقع می توان گفت خدماتی که کارگزاری ها ارائه می دهند عبارتند از: دریافت تقاضاهای پیش خرید، پیش فروش و باز کردن و بستن معاملات بر روی کالاها یا ارزهای بخصوص.

یکی از نرم افزارهای معروفی که در بازار فارکس مورد استفاده قرار می گیرد نرم افزار متاتریدر Metatrader) ) نام دارد که توسط یک شرکت روسیه ای طراحی شده است. هر سرمایه گذار می تواند در نرم افزار معاملاتی خود مواردی مانند نوع ارز مورد معامله، قیمت انجام شده معامله، حجم معامله و تعیین نوع عملیات (خرید یا فروش) را مشاهده کرده و کارگزاران در ازای این خدمات، کارمزد معاملاتی که در این بازار اسپرد نامی‌ده می شود را دریافت می نماید.

معاملات در این بازار به صورت جفت ارز انجام می شود. بنابراین همواره ارزش یا قیمت هر ارز در بازار فارکس با ارز دیگری تعیین می شود. برای مثال ارزش یورو باید براساس ارز دیگری بیان شود. یعنی قیمت یورو در مقابل دلار (هر یک یورو چه میزان برابری نسبت به دلار ارزش دارد) یا قیمت یورو در مقابل پوند (برای هر یک یورو چه مقدار پوند باید پرداخت شود) . (2)

حال که به صورت مقدماتی و خلاصه با بازار ارزی فارکس آشنا شدیم نوبت به مقایسه این بازار با دیگر بازار های بورس جهانی می رسد.

نگاهی مختصر بر حجم معاملات در فارکس و دیگر بازارهای بورس

در اینجا با استفاده از اطلاعاتی که از وبسایت ویکیپدیا به دست آوردیم، نگاهی مختصر و مفید بر حجم معاملات بازارهای نیویورک، نزدک (بزرگترین بازار الکترونیک جهان در قلب آمریکا) و توکیو انداخته و آن ها را با بازار فارکس مقایسه می کنیم.

- میانگین معاملات انجام شده در یک روز تقریباً 169 میلیارد دلار در سال 2013 برای بازار بورس نیویورک بوده است.

- برای بازار نزدک اخیراً این مقدار برابر با 982 میلیارد دلار بوده است.

- در بازار توکیو در سال 2009 حجم معاملات 7/3 تریلیون دلار بوده است.

بازار فارکس و بورس اوراق بهادار

مقایسه نقدینگی بازار بورس در برابر فارکس

تمرکز محدود بازار بورس در مقابل تمرکز وسیع فارکس

برای خرید یک سهم عواملی مانند سطح بدهی شرکت، درآمد آن و. توجه و تمرکز شما را جلب می کند اما در مورد نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز فارکس، مباحث اقتصاد کلان و اندیکاتورهای عمومی تر را باید مورد توجه قرار دهید زیرا این ها هستند که در خرید یا فروش یک ارز تأثیر گذارند.

- لوریج

معامله در بازار فارکس در مقابل بازار بورس

مزایای سرمایه گذاری در بازار ارز (فارکس)

1. 24ساعته بودن بازار

بانک ها و موسسات گوناگون در سراسر جهان باز هستند و به همین دلیل بازار تبادلات ارزی همه روزه در 24 ساعت شبانه روز (به جز شنبه ها و یکشنبه ها) فعال بوده و امکان معامله وجود دارد.

2.نقدشوندگی بالا

در بازار فارکس همیشه خریدار و فروشنده وجود دارد و حجم معاملات بالاست. بنابراین امکان نقدشوندگی هم بالا خواهد بود.

3.معاملات دو طرفه

از آنجایی که در بازار ارز، معامله ها بر اساس ارزش گذاری دو نوع پول تعیین می شود، با افزایش ارزش یک ارز متقابلاً ارزش ارز مقابل آن کاهش می باید. پس نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز از هر دو حالت روند صعودی افزایش یا روند نزولی کاهش ارزش یک ارز می توان سود کرد.

4.امکان خرید و فروش در هر لحظه

در هر نقطه از جهان تنها با در دست داشتن تلفن همراه و اینترنت، می توان معامله را در بازار ارز انجام داد.

5.کم بودن احتمال تغییرات قیمت

در بازار ارزی حجم جا به جایی مالی و تبادلات ارزی بالاست. از طرفی تعداد معامله گران نیز زیاد است. به همین دلایل احتمال کمی برای تغییرات زیاد بین جفت ارزهای اصلی وجود دارد. این مقدار کم قابل مقایسه با تغییرات زیاد قیمت در بازار های سهام یا کالا نیست.

6.اهرم افزایش سرمایه

کارگزار، تسهیلاتی برای سرمایه گذاری به خریدار ارائه می دهد که در انجام معاملات وی مانند یک اهرم است. در بازار های مختلف میزان این تسهیلات متفاوت است و حتی در بعضی از مواقع به چند صد برابر اصل سرمایه نیز می رسد. (2)

نتیجه گیری و جمع بندی

آن چه در اینجا به آن پرداختیم توضیح مختصری در مورد بازار فارکس و معاملاتی که در آن انجام می شود بود. همچنین مقایسه ای بین فارکس با دیگر بازارهای معتبر بورسی از جمله بازار بورس نیویورک، توکیو و. نیز انجام دادیم.

در انتها از مزیت هایی که می توان برای بازار فارکس برشمرد نیز صحبت به عمل آوردیم. امید است که با مطالعه بیشتر، بازار سرمایه گذاری خود را به درستی انتخاب کنید.

برنامه غیرمتمرکز dApp چیست و چه ویژگی‌هایی دارد؟

بلاک چین دیگر فقط برای ارزهای دیجیتال نیست. این فناوری جدید منجر به ظهور DApps یا برنامه‌های غیرمتمرکز شده است که برنامه‌هایی هستند که روی بلاک چین ذخیره می‌شوند. مشابه برنامه‌های کاربردی وب، DApps خدمات خاصی را به کاربر ارائه می دهد، اما برنامه با استفاده از بلاک چین عمل می کند، نه یک سرور سنتی. در ادامه به توضیح مفهوم برنامه غیرمتمرکز و مزایا و کارکرد آن خواهیم پرداخت.

• 1 برنامه غیرمتمرکز dApp چیست؟
• 2 برنامه‌ غیرمتمرکز یا dApp چگونه کار می‌کند؟
• 3 مزایای برنامه‌های غیرمتمرکز
• 4 معایب برنامه‌های غیرمتمرکز
• 5 نمونه‌هایی از dApps چیست؟
• 6 برنامه‌های غیرمتمرکز اتریوم چیست؟
• 7 تفاوت بین یک برنامه متمرکز و غیر متمرکز چیست؟
• 8 سخن پایانی

برنامه غیرمتمرکز dApp چیست؟

برنامه غیرمتمرکز (dApp) نوعی برنامه نرم افزاری منبع باز توزیع شده است که در شبکه بلاک چین همتا به همتا (P2P) به جای یک رایانه اجرا می‌شود. DAppها به طور مشهودی شبیه سایر برنامه‌های نرم افزاری هستند که در یک وب سایت یا دستگاه تلفن همراه اما از طریق P2P پشتیبانی می شوند.

ماهیت غیرمتمرکز dApps به این معنی است که زمانی که یک توسعه‌دهنده پایگاه کد dApp را منتشر کرد، دیگران می‌توانند روی آن بسازند. این برنامه از کنترل یک فرد واحد آزاد است و متکی به شخص نیست. یک dApp برای ایجاد انواع برنامه‌ها، از جمله برنامه‌های مالی غیرمتمرکز، مرور وب، بازی‌ها و رسانه‌های اجتماعی توسعه یافته است.

DApp ها بر روی یک شبکه غیرمتمرکز ساخته شده‌اند که توسط یک دفتر کل توزیع شده بلاک چین پشتیبانی می شود. استفاده از بلاک چین، dApp را قادر می سازد تا داده‌ها را از طریق شبکه‌های توزیع شده پردازش کند و تراکنش‌ها را اجرا کند. dApp ها نیز اغلب با استفاده از پلتفرم اتریوم ساخته می شوند.

فناوری‌های دفتر کل توزیع شده مانند بلاک چین اتریوم به محبوبیت dApps کمک کرده است. مزیت اصلی dApp ها این است که همیشه در دسترس هستند و یک نقطه شکست ندارند.

برنامه‌ غیرمتمرکز یا dApp چگونه کار می‌کند؟

برنامه‌های غیرمتمرکز دارای سه ویژگی مشترک و ویژگی‌های کلیدی زیر هستند:

• برنامه‌ها متن باز هستند. همه تغییرات مورد نیاز با اجماع اکثریت کاربران تصمیم گیری می شود. این مستلزم آن است که پایگاه کد برای ارزیابی در دسترس همه کاربران باشد.
• آنها ذخیره‌سازی غیرمتمرکز را فراهم می کنند. داده‌ها در بلوک‌های غیرمتمرکز ذخیره می شوند.
• آن‌ها بلوک‌های غیرمتمرکز رمزنگاری شده را ارائه می‌دهند که اعتبار و صحت آنها ثابت شده است.

برنامه‌ها هم در یک سیستم بلاک چین ذخیره و اجرا می شوند و معمولاً از اتریوم استفاده می کنند. این برنامه با استفاده از توکن‌های رمزنگاری که برای دسترسی به برنامه مورد نیاز است، تأیید می شود.

DApp ها شبیه برنامه‌های معمولی هستند، زیرا از همان کد فرانت هستند که برای ارائه یک صفحه وب استفاده می‌کنند. اما کد بک‌اند dApp متفاوت است، زیرا روی یک شبکه غیرمتمرکز P2P اجرا می‌شود. این همان چیزی است که dApps را از کنترل یک مرجع آزاد می‌کند.

در حالی که یک برنامه سنتی توسط سرورها و پایگاه داده متمرکز پشتیبانی می‌شود، یک برنامه غیرمتمرکز توسط یک قرارداد هوشمند که در یک بلاک چین ذخیره می شود پشتیبانی میگردد. اتریوم محبوب‌ترین بلاک چین برای اجرای قراردادهای هوشمند است. قراردادهای هوشمند قوانین تعریف شده در کد را اجرا می کنند و معاملات را واسطه می کنند. از آنجایی که یک قرارداد هوشمند فقط شامل قسمت پشتیبان است و اغلب فقط بخش کوچکی از کل dApp است، ایجاد یک برنامه غیرمتمرکز در یک سیستم قرارداد هوشمند مستلزم ترکیب چندین قرارداد هوشمند و استفاده از سیستم‌های شخص ثالث برای قسمت جلویی است.

بلاک چین که یک قرارداد هوشمند بر روی آن اجرا می‌شود، دفتری از سوابق داده است که در بلوک‌ها ذخیره می‌شود و این ذخیره‌سازی برخلاف ذخیره‌سازی در یک مکان مرکزی است. بلوک‌های داده در مکان‌های توزیع شده پراکنده می مانند. همه بلوک‌های داده با اعتبار رمزنگاری مرتبط و کنترل می‌شوند.

همه dApp ها روی مرورگرهای وب استاندارد کار نمی کنند. برخی ممکن است فقط در وب سایت هایی با کد سفارشی برای باز کردن آن برنامه خاص کار کنند.

مزایای برنامه‌های غیرمتمرکز

برنامه های غیرمتمرکز مزایای زیر را ارائه می دهند:

تحمل خطا: اگر یک گره واحد در شبکه همچنان کار می کند، یک شبکه غیرمتمرکز می تواند در دسترس بماند، اگرچه ممکن است عملکرد به شدت کاهش یابد. از آنجایی که هیچ شبکه متمرکزی وجود ندارد، یک هکر به احتمال زیاد نمی تواند به شبکه ای از گره‌ها برای از بین بردن dApp حمله کند.

یکپارچگی داده: داده‌های ذخیره‌شده در بلاک چین تغییرناپذیر و ایمن هستند زیرا الگوریتم‌های اجماع بلاک چین اطمینان می‌دهند که داده‌های ذخیره‌شده در بلاک چین در برابر تغییر مقاوم هستند.

پلت فرم انعطاف پذیر: بلاک چین اتریوم به اندازه کافی انعطاف پذیر است تا توسعه سریع dApps را برای صنایع مختلف امکان پذیر کند.

حریم خصوصی کاربر: کاربران برای استفاده از قابلیت های خاص برنامه نیازی به ارسال اطلاعات شخصی خود به dApps ندارند.

معایب برنامه‌های غیرمتمرکز

برنامه‌های غیرمتمرکز نیز دارای نقاط ضعف زیر هستند:

نگهداری: نگهداری، اشکال‌زدایی و به‌روزرسانی DApp‌ها دشوار است، زیرا همه رفع‌ها به توافق همه همتایان در شبکه مبتنی بر بلاک چین نیاز دارند.

مقیاس کردن سخت: مقیاس شبکه‌های غیرمتمرکز سخت‌تر از شبکه‌های متمرکز است.

تراکم شبکه: اگر یک dApp از منابع زیادی استفاده کند، از کل شبکه نسخه پشتیبان تهیه می کند.

تجربه ی کاربر: از آنجایی که dApps مانند برنامه‌های متمرکز عمل نمی کند، ممکن است ایجاد یک تجربه کاربر پسند برای کاربران نهایی برای توسعه دهندگان دشوارتر باشد. کاربران برای ورود به سیستم به یک کلید عمومی و خصوصی در مقابل نام کاربری و رمز عبور نیاز دارند.

نمونه‌هایی از dApps چیست؟

اگرچه هزاران برنامه غیرمتمرکز در حال استفاده و توسعه هستند، اما سه نمونه از dApp ها عبارتند از Chainlink، TraceDonate و Minds .

Chainlink یک نرم‌افزار میان‌افزار است که ورودی‌ها، خروجی‌ها و محاسبات ضد دستکاری را برای شبکه‌های اوراکل فراهم می‌کند. گوگل در حال آزمایش آن برای یک انبار داده BigQuery PaaS است.

TraceDonate خدماتی است که خیریه‌ها و اهداکنندگان را به ذینفعان متصل می‌کند و هدف آن ایجاد اعتماد است که کمک‌های اهدایی به افراد نیازمند برسد. وجوه در یک کیف پول دیجیتالی نگهداری می‌شود و به اهداکننده امکان می‌دهد نحوه خرج کردن کمک مالی را پیگیری کند.

Minds یک پلت فرم رسانه اجتماعی مبتنی بر dApp است که بر روی کد منبع باز اجرا می شود و می تواند تمام داده های شخصی ارسال شده توسط کاربران خود را رمزگذاری کند.

برنامه‌های غیرمتمرکز اتریوم چیست؟

اینها برنامه‌های غیرمتمرکزی هستند که با استفاده از پلتفرم اتریوم تولید و توسعه می‌یابند. اتریوم dApps از قراردادهای هوشمند برای خود استفاده می کند. آنها در شبکه اتریوم مستقر هستند و از بلاک چین پلتفرم برای ذخیره سازی داده ها استفاده می کنند.

تفاوت بین یک برنامه متمرکز و غیر متمرکز چیست؟

یک برنامه متمرکز متعلق به یک شرکت واحد است. نرم افزار کاربردی برای یک برنامه متمرکز بر روی یک یا چند سرور تحت کنترل شرکت قرار دارد. به عنوان یک کاربر، با دانلود یک نسخه از برنامه و سپس ارسال و دریافت داده‌ها از سرور شرکت، با برنامه تعامل خواهید داشت.

یک برنامه غیرمتمرکز (همچنین به عنوان dApp یا dapp شناخته می شود) روی یک بلاک چین یا شبکه همتا به همتا از رایانه‌ها کار می کند. کاربران را قادر می سازد تا در معاملات مستقیم با یکدیگر به جای اتکا به یک مرجع مرکزی شرکت کنند. کاربر dApp مقداری ارز دیجیتال برای دانلود و استفاده از کد منبع برنامه به توسعه‌دهنده پرداخت می کند. کد منبع به عنوان یک قرارداد هوشمند شناخته می شود که به کاربران اجازه می دهد بدون افشای اطلاعات شخصی تراکنش‌ها را انجام دهند.

سخن پایانی

یک برنامه غیرمتمرکز (dapp) برنامه‌ای است که بر روی یک شبکه غیرمتمرکز ساخته شده است که یک قرارداد هوشمند و یک رابط کاربری frontend را ترکیب می کند. در اتریوم، قراردادهای هوشمند مانند API های باز در دسترس و شفاف هستند. بنابراین dapp شما حتی می تواند قرارداد هوشمندی را که شخص دیگری نوشته است شامل شود.

مفهوم سازمان مستقل غیرمتمرکز و مختل شدن صنایع در سال 2022

سازمان مستقل غیرمتمرکز مفهومی جدید در غوغای بلاک چین و ارزهای دیجیتال است که به این زودی ها به پایان نمی رسد. همانطور که افراد بیشتری با فناوری‌های انقلابی در فضای دیجیتال آشنا می‌شوند، پیشرفت‌های جدیدی بر روی این فناوری‌ها نیز ارائه می‌شود. در چند سال گذشته، صنایع DeFi و NFT سطوح بسیار زیادی از رشد را تجربه کرده‌اند و در حال حاضر، متاورس‌ها و Web3 فناوری‌هایی هستند که فضای دیجیتال را تحت تاثیر قرار می‌دهند.

هنوز مشخص نیست که این فناوری‌ها ما را به کجا می‌برند، اما ما مطمئن هستیم که ارزش زیادی برایمان دارند. در همگرایی Web3 و NFT، بسیاری از پلتفرم‌ها به دنبال استفاده از فناوری و زیرساخت برای غیرمتمرکزتر کردن، ساختارمندتر و جامعه محورتر کردن اکوسیستم NFT هستند.

DAO (کوتاه شده عبارت “Decentralized Autonomous Organization”) به معنای سازمان مستقل غیرمتمرکز، یکی از اختراعات مهمی است که سیستم های فعلی حاکمیت را به چالش می کشد. استفاده از این مفهوم دیدگاه ما را در مورد نحوه اداره سازمان‌ها و سیستم‌ها تغییر می دهد و به این ایده که شکل بهینه حکمرانی، ارتباطی با ساختارهای سلسله مراتبی ندارد اعتبار بیشتری می‌دهد.

با وجود مشکل اصلی که رشد سازمان‌ها را محدود می‌کند و مانع از این می‌شود که افراد احساس کنند عضوی از یک تیم هستند، می‌توانید ببینید که چرا نیاز به سازمان‌های غیرمتمرکز که مشارکت اجتماعی را تقویت می‌کنند بسیار مهم است.

اگر به شما فرصت داده شود، آیا چیزی هست که بخواهید در سازمان فعلی خود تغییر دهید؟ رهبری؟ ساختار؟ سیستم پرداخت؟ اگر سازمان فعلی شما بتواند با کاهش اختلاف بین مدیران و کارکنان، به شما کمک کند که عضوی معتبرتر از تیم باشید، چه؟ یا بهتر است بگوییم: اگر بخشی از حاکمیت سازمان خود باشید چه؟ بنظر جالب می آید؟ این چیزی است که ما در اینجا تحت عنوان “سازمان مستقل غیرمتمرکز” به آن خواهیم پرداخت.

مفهوم DAO ها

از نام آن به تنهایی، احتمالاً نتوانید به خوبی چیستی یک سازمان مستقل غیرمتمرکز را درک کنید. DAO سازمانی است که بر یک مأموریت خاص متمرکز است و اعضای آن با هماهنگی و بر اساس مجموعه قوانین مشترک کدگذاری شده بر روی یک بلاک چین فعالیت می کنند. هدف اصلی سازمان مستقل غیرمتمرکز کمک به ریشه کن کردن یک مشکل مهم در بسیاری از سازمان های متعارف است. و آن چیزی نیست جز مشکل “رئیس-مرئوس”.

با پیوستن هر فرد جدید به تیم، مسلماً تفاوت هایی در علایق، اولویت ها و اهداف وجود خواهد داشت. این نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز امر اغلب منجر به انتخاب های خودخواهانه طرفین می شود. DAO ها از این مشکل جلوگیری می کنند و نیاز به رهبری متمرکز را از بین می برند.

چند معیار وجود دارد که یک شرکت قبل از اینکه بتواند به عنوان یک سازمان مستقل غیرمتمرکز در نظر گرفته شود باید رعایت کند. قوانین و سیاست‌های حاکم باید به‌عنوان یک قرارداد هوشمند روی یک بلاک چین تنظیم شوند که این نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز امر به از بین بردن نیاز به یک مرجع مرکزی، کمک می‌کند و نیز از تصمیم هر طرفی که در راستای هدف اولیه سازمان نیست، جلوگیری می‌کند. خزانه سازمان باید فقط با رضایت کل گروه یا حداقل درصدی از پیش تعریف شده، قابل دسترسی باشد.

تاریخچه مختصری از مفهوم سازمان مستقل غیرمتمرکز

اولین کاربرد DAO ها، به این دلیل که ذینفعان یک اقدام پیشگیرانه استاندارد را اعمال نکردند، خوب پیش نرفت. اولین DAO که در اوایل سال 2016 ایجاد شد، The DAO نامیده شد. The DAO یک چارچوب متن باز بود که بر سرمایه داری خطرپذیر متمرکز بود و توانست خیلی سریع به موفقیت برسد، به طوری که به ارزش بیش از 250 میلیون دلار اتر (ETH) دست یافت. توجه داشته باشید که ETH در این زمان حدود 20 دلار قیمت داشت.

این موفقیت بزرگ دیری نپایید، زیرا یک حمله باعث شد که DAO با از دست دادن تقریباً 3.6 میلیون ETH در اواسط سال 2016 متزلزل شود. از آن زمان، چندین بار اقداماتی در جهت اجرای یک DAO موفق انجام شده است. موفقیت یک DAO در قدرت قرارداد هوشمند آن نهفته است. به‌عنوان یک سرمایه‌گذار، باید زمانی را صرف بررسی کد منبع باز قرارداد هوشمند کنید تا هر گونه مورد غیرعادی را بررسی کنید.

DAO چگونه کار می کند؟

هر سازمان مستقل غیرمتمرکز بر سه چیز اصلی استوار است:

• قراردادهای هوشمند درگیر
• مجموعه قوانین شناخته شده برای همه اعضا.
• توکنی که می تواند در سیستم برای پاداش خرج شود.

قرارداد هوشمند قوانین و مقررات DAO، فهرستی از اعضای آن، میزان سرمایه گذاری، اکثریت سهامداران، گردش کار و مکانیسم پاداش را در بر می گیرد. هر گونه ارتقاء به رای همه اعضای خود نیز نیاز دارد، بنابراین مهم است که از همان ابتدا آن را به درستی انجام دهید.

یک توکن رمزگذاری شده در قرارداد هوشمند مدنظر گرفته می‌شود. این توکن در تخصیص حقوق و مشوق ها به اعضای سازمان مفید است. DAO همه را در ماموریت خود درگیر می کند، اما اعضا بر اساس مقادیر ورودی متفاوت، به سطوح مختلفی از مزایا دسترسی دارند.

مزایای استفاده از DAO:

• ساختار مستقل DAO ها باعث می‌شود بتوانیم آنها را با شفافیت تشریح کنیم. مفهوم تمرکززدایی اعتماد را تقویت کرده است و با DAO ها، دیگر لازم نیست نگران افراد باشید که آیا انگیزه پنهانی و پشت پرده ای وجود دارد یا خیر. معیاری که همه بر اساس آن قضاوت می‌شوند، قرارداد هوشمند است و هر تراکنش به‌طور تغییرناپذیر در بلاک چین ثبت می‌شود.
• پذیرش نوآوری‌ها بدون هیچ مرجع مرکزی باعث می‍شود تا دیگر نیازی به فرآیندهای طولانی و دشوار نباشد. با DAO ها، نوآوری ها برای رسیدن به آنهایی که قدرت تصمیم گیری دارند، نیازی به عبور از سلسله مراتب مختلف ندارند. هرکسی می‌تواند پیشنهاد بدهد، و این واقعیت که پیشنهادها با صرف هزینه امکان ارائه دارند، موجب می‌شود تا ایده‌های خوب تحقیق شده و فکر شده‌تر، مطرح شوند، نه فقط نظرات تصادفی و مبهم.
• DAO ها مشکل رئیس-مرئوس را حل می کنند. هیچ بازی قدرتی وجود ندارد زیرا اعضا خود را به یک اندازه مسئول پیشرفت سازمان می دانند. همه مسئول جهت گیری سازمان هستند و اگر قرار است در مسیر تغییری ایجاد شود، باید با رضایت همه افراد حاضر در سازمان صورت گیرد.

معایب استفاده از DAO:

• عیب اصلی DAO این است که نیاز به مشارکت همه دارد. (گرچه این امر شاید یک مزیت به نظر بیاید) مواقعی وجود دارد که کدهای نوشته شده برای قراردادهای هوشمند دارای باگ هستند، که میبایست اصلاح شوند اما از طرفی جلب موافقت کل سازمان با چگونگی اصلاح این مسائل ممکن است به یک فرآیند زمان بر تبدیل شود. دانستن این موضوع که هکرها با صرف زمان کافی می توانند کارآمدتر عمل کنند، می تواند مشکلات بزرگی ایجاد کند.
• زمینه قانونی برای DAO ها هنوز تابع چارچوب های نظارتی کشورهای مختلف است. از آنجایی که مفهوم سازمان مستقل غیرمتمرکز به خودی خود محدود به مرزها نیست، احتمال زیادی برای مواجهه با پرونده های قضایی متعدد از سوی شهرها و کشورهای مختلف وجود دارد. این مانعی است که هنوز برطرف نشده است.

نمونه هایی از موارد استفاده از مفهوم سازمان مستقل غیرمتمرکز

Faith Tribe

Faith Tribe یک پلت فرم طراحی منبع باز است که به طور ویژه ساخته شده است تا به خلاقان مد هم در دنیای متاورس و هم دنیای فیزیکی، امکان نظر دهی بدهد. این اولین پلت فرم کاملا غیر متمرکز برای خلاقان مد است و متعلق به تمام جامعه است.

ایده کلی NFT ها به هنر مربوط می شود، بنابراین Faith Tribe به دنبال تغییر روایت طراحی مد با کمک به رشد Web3 است و در عین حال یک اکوسیستم اقتصادی مقرون به صرفه ایجاد می کند.

بازار جهانی پوشاک مد تقریباً 3 تریلیون دلار است و 15 درصد آن بدون برند است. با توجه به اینکه Millenials و Gen Z علاقه سرسختانه ای به مد نشان می دهند، Faith Tribe به دنبال این است که از تعامل خود با متاورس برای جلب برندهای بیشتر در کانون توجه بدون کمک واسطه استفاده کند.

Gains Associates

یکی دیگر از نمونه های عالی، Gains Associates است. Gains Associates یک صندوق سرمایه‌گذاری غیرمتمرکز است که از یک DAO برای سرمایه‌گذاری در ارزهای دیجیتال و پروژه‌های موجود در فضای بلاک چین به روشی شفاف استفاده می‌کند. سازمان این کار را با به اشتراک گذاشتن اخبار، بینش ها و نظرات با جامعه و همفکری آنان انجام می دهد و هدف اصلی آن توسعه استعداد و دانشی قوی در رابطه با سرمایه گذاری در صنعت است.

Paragen

یک نمونه فوق العاده از DAO که به عنوان سکوی راه اندازی پروژه استفاده می شود، Paragen است. این سازمان بر کمک به پروژه‌ها در مراحل مقدماتی قبل از راه‌اندازی تمرکز دارد. از بازاریابی گرفته تا استراتژی، تا توسعه فنی عمیق، Paragen پشتیبانی مشاوره ای جامع را در طول چرخه پروژه ارائه می دهد.

Paragen همچنین با جستجوی استعدادها موجب رشد پروژه ها می‌شود. آنها به راه اندازی پروژه ها کمک می کنند. از طریق فرآیند غربالگری دقیق و مقالات تحقیقاتی پیچیده، اعضا می توانند به پروژه های ایمن در یک مرکز واحد دسترسی داشته باشند.

Tangible

Tangible نمونه جالبی از انواع مشکلاتی است که می توان با استفاده از مدل DAO حل کرد. دارایی های ملموس دنیای واقعی مانند شراب، طلا و املاک و مستغلات را حفظ می کند و NFT هایی را که نشان دهنده دارایی فیزیکی هستند، ضرب می کند. این NFTها در بازار خود که قرار است در آینده نزدیک راه اندازی شود، قابل معامله خواهند بود. این امکان نقدینگی عمیق فوری را برای دارایی هایی فراهم می کند که به طور سنتی برای تجارت دست و پا گیر بوده اند.

بازی ها و DAO

در سال 2021، بازی های بلاک چین با نرخ بالای پذیرش، جهان را غافلگیر کرد. اینکه بتوانید یک بازی را انجام دهید و از آن در بلاکچین سود نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز کسب کنید بسیار خوب است، اما انجام یک بازی که از مزایای DAO برای جامعه خود استفاده می کند حتی بهتر است.

یکی از این پلتفرم‌ها برای ارائه این بازی‌ها Nest Arcade است. Nest Arcade یک برنامه بازی برای کسب درآمد در بلاک چین است. هدف این پروژه تسریع گسترده پذیرش فناوری بلاک چین از طریق کمک یک برنامه کاربردی ساده است که بازی‌های مختلفی را ارائه می‌دهد که اعضای جامعه می‌توانند از بین آن‌ها انتخاب کرده و بازی کنند.

با استفاده از Nest Arcade، بازیکنان می‌توانند از طریق استفاده از NFT و بازی با آن‌ها برای کسب درآمد، صاحب شخصیت‌های درون بازی خود شوند. بازیکنان از بازی در پلتفرم Nest Arcade از طریق توکن SPL که واحد پول پروژه است، و همچنین از طریق Solana (بلاک چینی که روی آن ساخته شده است) جوایزی دریافت خواهند کرد.

اگرچه رشد DAO تحت الشعاع NFT ها و مدل های مختلف بازی برای کسب درآمد قرار گرفته است، آنها در سکوت نسبی رشد قابل توجهی داشته اند و بسیاری از آنها شاهد مشارکت قابل توجه سرمایه گذاران بوده اند. DAO های بازی بخش عمده ای از اکوسیستم DAO هستند که سرمایه گذاری زیادی از صندوق های VC دریافت کرده اند.

سازمان مستقل غیرمتمرکز در آینده

سازمان های سنتی و کلیشه‌ای شاهد نقص های زیادی بوده‌اند، حتی بیش از آنچه تصور می‌شده است و همه‌گیری COVID-19 ما را با کارگران زیادی روبرو کرده است که حاضر نیستند به مشاغل قبلی خود بازگردند زیرا احساس سو استفاده می‌کنند و هیچ حقی برای حرف زدن و اظهار نظر ندارند. مشخص نیست که سیستم های سنتی تغییر خواهند کرد یا اینکه چه زمانی تغییر خواهند کرد، اما DAO ها مسیر روشنی را برای شرایط کاری بهتر و مدیریت کارکنان نشان داده اند.

دو مدل منحصر به فرد برای DAOها، عضویت مبتنی بر توکن و عضویت مبتنی بر سهم هستند، و هر دوی آنها انگیزه‌های تیم محور دارند. به این دلایل و بسیاری موارد دیگر، مفهوم تمرکز زدایی به حاکمیت خصوصی و دولتی متولد شده است.

سازمان‌های مستقل غیرمتمرکز در پروژه‌هایی مانند Dash، Digix و حتی BitShares استفاده شده‌اند. همانطور که ویتالیک بوترین، یکی از بنیانگذاران اتریوم، بیان کرد، اکثر شرکت ها احتمالاً سیستم DAO را خریداری می کنند زیرا به کاهش هزینه های عملیاتی و بهبود وضعیت مالی این شرکت ها کمک می کند.

راستی! برای دریافت مطالب جدید در کانال تلگرام یا پیج اینستاگرام عضو شوید.

سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO)

یکی از ویژگی های مهم ارزهای دیجیتال غیرمتمرکز بودن آنهاست. این بدان معناست که آنها توسط یک موسسه واحد مانند یک دولت یا بانک مرکزی کنترل نمی شوند، بلکه بین انواع کامپیوترها، شبکه ها و گره ها تقسیم می شوند.

با الهام از تمرکززدایی ارزهای دیجیتال، گروهی از توسعه دهندگان ایده یک سازمان مستقل غیرمتمرکز یا DAO را در سال ۲۰۱۶ مطرح کردند.

نکات کلیدی

DAO سازمانی بود که توسط توسعه دهندگان برای خودکارسازی تصمیمات و تسهیل تراکنش های ارزهای دیجیتال ایجاد شد.

در ژوئن ۲۰۱۶، به دلیل خطاهای برنامه نویسی ، هکرها به DAO حمله کردند و به ۳٫۶ میلیون ETH دسترسی پیدا کردند.

درک سازمان غیرمتمرکز خودمختار (DAO)

DAO سازمانی بود که به صورت خودکار و غیرمتمرکز طراحی شده بود. این صندوق به عنوان شکلی از صندوق سرمایه گذاری خطرپذیر، بر اساس کد منبع باز و بدون ساختار مدیریتی یا هیئت مدیره معمولی عمل می کرد. برای غیرمتمرکز شدن کامل، DAO به هیچ دولت ملت خاصی وابسته نبود، اگرچه از شبکه اتریوم استفاده می کرد.

چرا سازمانی مانند DAO ایجاد کنیم؟

توسعه دهندگان DAO بر این باور بودند که می توانند خطای انسانی یا دستکاری وجوه سرمایه گذاران را با قرار دادن قدرت تصمیم گیری در دستان یک سیستم خودکار و یک فرآیند جمع سپاری از بین ببرند. DAO که توسط اتر تغذیه می‌شود، به گونه‌ای طراحی شده است که به سرمایه‌گذاران اجازه می‌دهد تا به صورت ناشناس پول از هر نقطه جهان ارسال کنند. سپس DAO به آن مالکان توکن هایی ارائه می دهد و به آنها اجازه می دهد در پروژه های احتمالی حق رای داشته باشند.

DAO در اواخر آوریل ۲۰۱۶ راه اندازی شد و به لطف فروش انبوه یک ماهه توکن ها که بیش از ۱۵۰ میلیون دلار سرمایه جمع آوری کرد، راه اندازی شد.

انتقادات از DAO

تا ماه مه ۲۰۱۶، DAO درصد زیادی از تمام توکن‌های اتری را که تا آن زمان صادر شده بودند در اختیار داشت (طبق گزارش اکونومیست تا ۱۴ درصد). اما تقریباً در همان زمان، مقاله‌ای منتشر شد چندین آسیب‌پذیری امنیتی بالقوه را برطرف کرد و به سرمایه‌گذاران هشدار داد که تا زمانی که این مسائل حل نشده است، در مورد پروژه‌های سرمایه‌گذاری آینده رای ندهند. بعداً در ژوئن ۲۰۱۶، هکرها بر اساس این آسیب پذیری ها به DAO حمله کردند. هکرها به ۳٫۶ میلیون ETH دسترسی پیدا کردند که در آن زمان حدود ۵۰ میلیون دلار ارزش داشت.این موضوع باعث ایجاد یک بحث گسترده و بحث برانگیز در بین سرمایه گذاران DAO شد، به طوری که برخی از افراد راه های مختلفی را برای رسیدگی به هک پیشنهاد کردند و برخی دیگر خواستار انحلال دائمی DAO شدند. این حادثه همچنین در هارد فورکینگ اتریوم که مدت کوتاهی پس از آن اتفاق افتاد نقش مهمی داشت.

طبق گفته IEEE Spectrum، DAO در برابر خطاهای برنامه‌نویسی آسیب‌پذیر بود.

DAO در قلمروی مبهم در مورد اینکه آیا اوراق بهادار می‌فروشد یا نه، فعالیت می‌کرد. علاوه بر این، مسائل طولانی مدتی در مورد نحوه عملکرد DAO در دنیای واقعی وجود داشت. سرمایه گذاران و پیمانکاران به طور یکسان نیاز به تبدیل ETH به ارزهای فیات داشتند و این می توانست بر ارزش اتر تأثیر بگذارد.

پس از بحث بر سر آینده DAO و حادثه هک گسترده در اوایل تابستان، در سپتامبر ۲۰۱۶، چندین صرافی برجسته ارز دیجیتال، توکن DAO را از فهرست خارج کردند، که نشان دهنده پایان موثر DAO بود. همانطور که در ابتدا تصور می شد.

در ژوئیه ۲۰۱۷، کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) گزارشی را منتشر کرد که مشخص کرد DAO اوراق بهادار را به شکل توکن در بلاک چین اتریوم فروخته است که این امر ناقض بخش‌هایی از قانون اوراق بهادار ایالات متحده است.

ارز دیجیتال محبوب دش به دلیل نحوه اداره و ساختار سیستم بودجه بندی آن، نمونه ای از یک سازمان مستقل غیرمتمرکز است.

صرافی های متمرکز و غیرمتمرکز چه تفاوت هایی دارند؟

افزایش قیمت ارزهای دیجیتال، به تدریج شاهد این بودیم که میزان تقاضا برای خرید و فروش و مبادله آن ها توسط صرافی‌ های ارز دیجیتال افزایش می‌یابد. در حقیقت صرافی‌ های ارز دیجیتال نقش کلیدی در توسعه‌ صنعت بلاک‌ چین ایفا می کنند. به زبان ساده، تریدرها و سرمایه گذاران با استفاده از صرافی‌ های ارز دیجیتال قادر خواهند بود که بصورت لحظه ای، خرید و فروش ارزهای دیجیتال را انجام دهند. اغلب این صرافی‌ها از انواع ارز دیجیتال پشتیبانی می‌کنند. هنگامی که از خرید و فروش صحبت می‌کنیم، باید توجه داشته باشیم که مردم به دنبال دارایی‌ های هستند که بتوانند توسط آن ‌ها سود بیشتری بدست آوردن، به همین علت صرافی ‌های رمز ارزی بوجود آمده اند تا افراد بتوانند بصورت آنلاین مبادلات خود را در دنیای رمز ارزها انجام دهند. صرافی ها در حال حاضر به صرافی های متمرکز و غیرمتمرکز تقسیم بندی می‌شوند که در ادامه این مقاله به بررسی هر یک از آن ها و تفاوت های اساسی میان صرافی‌ های متمرکز و غیر متمرکز می پردازیم.

صرافی متمرکز چیست؟

صرافی های متمرکز یک نوع پلتفرم معاملاتی آنلاین هستند که برای انجام خرید و فروش ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می‌گیرند. در حال حاضر اغلب معامله‌ گران و سرمایه گذاران حوزه ارزهای رمزنگاری شده، از خدمات صرافی های متمرکز استفاده می کنند. با توجه به اینکه اکثر ارزهای دیجیتال بصورت نامتمرکز پیاده‌ نمونه هایی از بازارهای غیرمتمرکز سازی شده اند، ممکن است که استفاده از واژه صرافی متمرکز برای برخی از افراد گمراه کننده باشد. پس مفهوم صرافی متمرکز دقیقا چیست و چرا این صرافی ها در دنیای کریپتوکارنسی بسیار پر اهمیت هستند؟

در اینجا مفهوم متمرکز بدین معنی است که باید یک فرد یا شخص ثالثی وجود داشته باشد که در انجام شدن معاملات کمک کند و بر آن ها نظارت داشته باشد. تریدرها برای خرید و فروش و همینطور مدیریت دارایی های خود به این شخص ثالث اعتماد دارند. مثل بانک که افراد برای نگهداری سرمایه خود به آن اعتماد می کنند. یکی از دلایل بوجود آمدن بانک ها، تامین امنیت و نظارت بر دارایی های افراد است، چراکه افراد به تنهایی نمی تواننند این شرایط را به طور قطع برای سرمایه خود فراهم کنند. صرافی های متمرکز نیز دقیقا برای عمل کردی مشابه بانک، در حوزه رمز ارزها ایجاد شده اند. هر فرد می تواند با اعتماد به صرافی، معاملات خود را به راحتی انجام دهد، علاوه بر این می تواند صرافی را به عنوان شریک تجاری خود در نظر بگیرد و برای انجام معاملات مارجین از آن پول قرض بگیرد.

با توجه به اینکه هر ارز دیجیتال در کیف پول دیجیتالی یا سخت افزاری مخصوص خود نگه داری می شود، این خطر بزرگ وجود دارد که با فراموش کردن رمز عبور کیف پول ها، صدها هزار دلار از سرمایه افراد از دست برود. این مشکل در صرافی های متمرکز بر طرف شده است و تمام سرمایه در یک حساب که تعداد زیادی ارز دیجیتال را پشتیبانی می کند، توسط یک فرد محافظت خواهد شد.

نمونه ای از صرافی‌های متمرکز ارز دیجیتال:

صرافی پولونیکس (Poloniex)

صرافی بیترکس (Bittrex)

صرافی بیتفینکس (Bitfinex)

صرافی هوبی (Huobi)

صرافی غیرمتمرکز چیست؟

پس از آن که قیمت ارزهای دیجیتال در سال ۲۰۱۷ با افزایش چشم گیری روبرو شد، بسیاری از معامله گران و سرمایه گذاران بخشی از سرمایه خود را از بازار فارکس و بورس های اوراق و بهادار، به بازار کریپتوکارنسی منتقل کردند. این افزایش نقدینگی در بازار ارزهای دیجیتال سبب شد تا هکرها دست به کار شوند و تعدادی از صرافی های متمرکز را که میلیون‌ها دلار معامله در آن ها انجام می شد، مورد حمله قرار دهند و دارایی سرمایه گذاران را به سرقت ببرند. در نتیجه چنین اقداماتی، نسل جدیدی از صرافی ها بوجود آمدند که به عنوان صرافی های غیر متمرکز شناخته می شوند و از امنیت بالایی در مقابل حملات سایبری و نفوذ هکرها برخوردارند.

علت هک شدن صرافی های متمرکز این است که کلید خصوصی کیف پول کاربران، در سرور مرکزی خود صرافی نگه داری می‌شود، حال اگر یک هکر حرفه ای بتوان به این سرور نفوذ کند، به تمامی دیتا بیس و اطلاعات کیف پول کاربران دسترسی خواهد داشت. با دسترسی هکرها به کلید خصوصی کاربران، آن ها می توانند به راحتی تمام موجودی کیف پول افراد را به یکی از حساب های امن خود منتقل کنند.

این درحالی است که در صرافی های غیر متمرکز، هیچ ارز یا کلید خصوصی در یک سرور مرکزی نگهداری نمی شود. بنا براین دست یابی به رمزعبور کیف پول افراد، توسط هکرها بسیار دشوار است. با این وجود یکی از مشکلات صرافی های غیر متمرکز، عدم امکان ردیابی و تعیین قوانین مالیاتی برای این نوع از صرافی هاست. جان مک آفی، در این خصوص مقاله ای را منتشر کرده است، مبنی بر این که صرافی های غیرمتمرکز می توانند یک مشکل جدی برای ادارات نظارت دولتی باشند. او معتقد است که میان ناشناس بودن هویت افراد و محافظت از فضای مورد استفاده در برابر هک شدن، باید یکی را انتخاب کنیم. با این حال، سرمایه گذارانی که نگران سرقت دارایی های دیجیتال خود هستند، نسبت به ترید در صرافی های غیر متمرکز استقبال بیشتری از خود نشان داده اند.

نمونه ای از صرافی‌های غیرمتمرکز ارز دیجیتال:

صرافی بیت شیرز (Bitshares)

تفاوت صرافی های متمرکز و غیرمتمرکز

صرافی های متمرکز برای انجام معاملات در بازار ارزهای دیجیتال مورد استفاده قرار می گیرند. این نوع از صرافی ها قابلیت تبدیل پول های فیات (پول های رایج) به ارزهای دیجیتال و بالعکس را دارند و می توان برای تبدیل دو ارز دیجیتال به یکدیگر از آن‌ها استفاده نمود. در حالی که به نظر می رسد، صرافی های متمرکز تمامی مبادلات ارزهای دیجیتال را تحت پوشش قرار می‌دهند، اما نوع دیگری از صرافی ها ایجاد شده اند که امنیت و خدمات فراوانی را به کاربران خود ارائه می کنند.

صرافی های غیرمتمرکز نسل جدیدی از پلتفرم های معاملاتی هستند. در این نوع از صرافی ها، یک محیط کاملا امن و قابل اطمینان برای کاربران فراهم شده و دیگر نیازی به حضور یک شخص ثالث برای انجام معاملات وجود ندارد. علاوه بر این ساختار پلتفرم‌ های غیر متمرکز به گونه ای طراحی شده است که تمامی معاملات با استفاده از قراردادهای هوشمند، بصوررت خودکار انجام می شوند و دارایی ها هرگز بلوکه یا انتقال نمی یابند. در این میان تفاوت های اساسی بین صرافی های متمرکز و غیرمتمرکز وجود دارد.

همانطور که گفته شد، اولین تفاوت در وجود یا عدم وجود شخص ثالت برای انجام معاملات است. در حال حاضر صرافی های متمرکز بدلیل ارائه خدمات و امکانات تحلیلی بیشتر، در مقایسه با صرافی های غیر متمرکز گسترش و محبوبیت بیشتری پیدا کرده اند. اما کارشناسان خوش بین هستند که در آینده ای نزدیک، ویژگی های قابل توجهی به صرافی های غیرمتمرکز افزوده شود و مورد استقبال تریدرها قرار بگیرند. با این حال اغلب صرافی های بزرگ دنیای کریپتو، امکان تبدیل ارزهای دیجیتال به پول های فیات را دارند. این امکان به دلیل دسترسی مستقیم این صرافی ها به بازار ارزهای دیجیتال فراهم شده است. با توجه به اینکه اغلب سرمایه گذاران حوزه ارزهای دیجیتال، آشنایی کافی با این حوزه را ندارند، بیشترین کاربرد صرافی های متمرکز، تبدیل ارزهای دیجیتال به ارزهای فیات می باشد.

ویژگی صرافی های متمرکز

از زمان پیدایش بیت کوین و ظهور ارزهای دیجیتال، همواره تعداد پلتفرم های معاملاتی آنلاین در حال افزایش بوده است، اما فقط تعداد محدودی توانسته اند نظر مخاطبان و معامله گران را به خود جلب کنند. موفقیت یا شکست یک صرافی به عوامل متعددی وابسته است، اما یکی از اصلی ترین مولفه های موفقیت پلتفرم های معاملاتی، حجم معاملات است. بطور کلی بالا بودن حجم معاملات، کم بودن نوسانات و عدم دستکاری در قیمت ها، سه ویژگی کلیدی صرافی های موفق و پر طرفدار دنیای کریپتو است. کم بودن نوسانات از دید معامله گران یک فاکتور اساسی محسوب می شود. چراکه در زمان مناسب برای انجام یک معامله، قیمت می‌تواند در بازه بین زمان آغاز ثبت تراکنش تا زمان تکمیل، تغییر کند. در نتیجه هرچه حجم معاملات صرافی بیشتر باشد، سرعت انجام تراکنش افزایش یافته و نوسانات تاثیر کمتری بر قیمت دارایی مورد معامله می گذارد.

فاکتور مهم دیگر، امنیت است. البته باید گفت که تاکنون هیچ صرافی متمرکزی از حمله مخرب هکرها در امان نبوده است، اما برخی از صرافی ها امنیت بالاتری نسبت به بقیه دارند. در حال حاضر نمی توان ارزیابی دقیق و جامعی از امنیت صرافی ها و پلتفرم های معاملاتی آنلاین ارائه داد. اما نکته حائز اهمیت این است که برخی از صرافی ها در مقابل جبران خسارت وارد شده به کاربران خود احساس مسئولیت کرده و آن را جبران می کنند. این ویژگی مهمی است که در انتخاب صرافی مورد نظر خود باید توجه ویژه ای به آن داشته باشید.

در پایان باید گفت که برای سرمایه گذاران در حوزه ارزهای دیجیتال، صرافی های متمرکز هنوز هم رایج ترین روش برای انجام مبادلات به شمار می روند. هنگام انتخاب یک پلتفرم معاملاتی، باید فاکتورهای متعددی را در نظر بگیرید. از جمله حجم معاملات روزانه و امنیتی که صرافی برای انجام مبادلات شما فراهم می کند.