معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم

مزایا و معایب اتریوم

ارز دیجیتال Digix

ارز دیجیتال Digix (دیجیکس داو) چیست؟ ایده طلای دیجیتال، ایده جدیدی نبوده و اساسا ایجاد یک پول با پشتوانه طلا است. بجای تحویل دادن تکه های طلا، که حمل و نقل و ذخیره آن دست و پا گیر و پر ریسک است، در عوض می توان از یک تکه کاغذ که نشانگر مالکیت بر مقدار خاصی طلا است که در بانک نگاه داری شده است، برا تبادلات استفاده کرد.

استاندارد طلا که بیشتر کشورها در دوره مشخصی از قرن بیستم آن را رها کردند، در واقع یک سیستم پولی و مالی بود که واحد استاندارد بر اساس مقدار ثابتی از طلا تعریف می شد. اما با استفاده از همین اصل در فضای آنلاین می توان مزایای شهرت جهانی طلا به عنوان نوعی دارایی برای ذخیره ارزش و همچنین سرعت و سهولت انجام معاملات بر پایه اینترنت را با هم ادغام کرد.

با این وجود، مشکلاتی در رابطه با طلای دیجیتال وجود دارد. امروزه تکیه مردم بر شرکت های خصوصی از بانکها فراتر رفته است و کاربر باید اعتماد کند که آن شرکت ها 100 درصد طلای فیزیکی لازم برای پشتیبانی طلای دیجیتال را در اختیار دارند. به عبارت دیگر بدون حسابرسی منظم توسط گروه های تایید شده، ممکن است کاربر پول های خود را به یک فرد کاملا غریبه تحویل دهد و عملا روی طلای وجود نداشته سرمایه گذاری نماید.

اکنون پلتفرم OpenLedger قرار است که با بهره گیری از محبوبیت قراردادهای هوشمند به واسطه اتریوم، همچنین مزایای محبوبیت طلای فیزیکی، میزبان معاملات دارایی های DigixDAO باشد. اتریوم خود یک پلتفرم غیر متمرکز برای اجرای اپلیکیشن ها روی بلاکچین های شخصی سازی شده است.

Digix در دسامبر سال 2014 در سنگاپور ساخته شد و یک ICO برای فروش جمعی توکن های آن در 30م مارچ سال 2016 برپا شد. تیم بنیان گذاران شامل کای چانگ، آنتونی یوفمیو و شاون جی، مدیرکل قبلی بخش آسیایی Fujitsu، یعنی تیو های چنگ را به عنوان مدیر به این تیم دعوت کردند.

رسالت ارز دیجیتال Digix

از آنجایی که شرکت های خصوصی در رابطه با طلای دیجیتال موفقیت چندانی نداشته اند، بلاکچین و مالکیت غیر متمرکز اکنون به این حیطه وارد شده است. بلاکچین که به عنوان یک پایگاه داده توزیع شده، به عنوان اصلی ترین نوآوری فنی در پلتفرم بیت کوین در نظر گرفته می شود، در صدد اثبات برتری خود در این حوزه است. از این رو بجای اعتماد به یک شرکت خصوصی به منظور نگاه داری از طلای خود، کاربران می توانند با استفاده از فناوری لجر توزیع شده (DLT) می توانند طلا یا هر کالای ملموس و غیر ملموس دیگری را به صورت توکن در آورند.

توکن سازی فرایند ذخیره سازی ایمن اطلاعات مربوط به دارایی ها در یک دفتر کل یا لجر عمومی و غیر قابل تغییر است. سپس می توان این توکن ها را در بازارهای همتا به همتا معامله نمود.

بنیاد DigixGlobal با در نظر داشتن پتانسیل فناوری بلاکچین، دست به یک ابتکار عمل جدید تحت DigixDAO زده است. خود DAO به معنی یک سازمان خودمختار و غیر متمرکز را نیز می توان یک نهاد مدرن در نظر گرفت که تنها در سطح معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم اینترنت وجود داشته و قابل پیاده سازی است. DigixDAO یک سازمان خودمتار غیر متمرکز است که ارزهای دیجیتال با پشتوانه طلا را روانه بازار کرده است.

نقشه راه Digix

مدیر عامل بنیاد، کای سی. چنگ قبل از بنیان گذاری DigiX، یک معامله گر فارکس برای بانک HSBC بود. جی نیز به عنوان بنیان گذار این شرکت یک تاجر با تجربه در سنگاپور بود، وی همچنان از ماه می سال 2015 به عنوان هماهنگ کننده اصلی جلسه های اتریوم در سنگاپور فعالیت می کرد.

ایجاد توکن DGX تنها ابتدای راه بوده و جزو گام های اول DigixDAO در نظر گرفته می شود. هنگامی که یک سکه با قیمت پایدار برای یک ارز دیجیتال پیاده سازی شود، امکانات و کاربرد های آن نامحدود خواهند بود. به عبارت دیگر اگر توکن های DGX بتوانند پایداری قیمت خود را همانند طلای فیزیکی در بازار حفظ نمایند، منجر به یک انقلاب در بازار ارزهای دیجیتال خواهد شد.

یکی از ویژگی هایی که DigixDAO برای آینده این شبکه در نظر گرفته است، توانایی ارث بری است. یعنی کاربران می توانند با استفاده از این ویژگی دارایی ها خود را به صورت خودکار به نوادگان و ارث بران خود انتقال دهند. وارثان تنها به یک آدرس اتریوم نیاز دارند. یعنی هنگامی که تا مدت مشخصی یک کاربران به دارایی های خود دسترسی نداشته باشد، تمامی دارایی های وی به آدرس فرزندانش منتقل خواهد شد.

علاوه بر این DigixDAO برنامه دارد تا برنامه نویسان و شرکت های توسعه دهنده بازی را متقاعد به استفاده از طلای دیجیتال با پشتوانه واقعی به بجای سکه های طلایی موجود در بازی ها نماید.

معرفی 12 صرافی برتر غیرمتمرکز (DEX) برای ایرانیان

هر بار که یک صرافی متمرکز هک می‌شود، نیاز به صرافی‌های غیرمتمرکز بیش از پیش احساس می‌شود. صرافی‌های غیرمتمرکز مزایا و معایب خود را دارند و هنوز در ابتدای راه هستند. با این حال هر روز بیشتر از آنها استقبال می‌شود. با وجود محدودیت‌های مرتبط با احراز هویت KYC، صرافی‌های DEX گزینه‌ای مناسب برای ایرانیان هستند. اما انتخاب بهترین صرافی غیرمتمرکز کار ساده‌ای نیست. در این مطلب ما 12 مورد از بهترین صرافی‌های غیرمتمرکز را بررسی می‌کنیم.

صرافی غیرمتمرکز ارز دیجیتال چیست؟

صرافی غیرمتمرکز (Decentralized Exchange) یا به اختصار DEX، پلتفرمی است که کاربران می‌توانند در آن بدون واسطه و همتا به همتا (Peer to Peer) معامله کنند. صرافی‌های متمرکز مانند بایننس، متولی دارایی شما هستند و معاملات در پایگاه داده‌ی آنها انجام می‌شوند و نه به طور مستقیم در شبکه‌ی بلاکچین.

امنیت مشکل اساسی صرافی‌های متمرکز است و صرافی‌های دکس راه‌حلی برای این مشکل هستند. در زمان معامله در صرافی‌های غیرمتمرکز کنترل دارایی همچنان در اختیار طرفین معامله باقی می‌ماند. البته صرافی‌های غیرمتمرکز معایبی نیز دارند، همچون پایین بودن سرعت تراکنش و کارمزد نسبتا بالا. برای آشنایی با انواع صرافی‌های غیرمتمرکز خواندن مقاله زیر را توصیه می‌کنیم:

بهترین صرافی غیرمتمرکز

12 صرافی برتر غیرمتمرکز

در این بخش بهترین صرافی‌های غیرمتمرکز را معرفی می‌کنیم. بهتر است خودتان نیز در شبکه‌های اجتماعی نظرات کاربران را بخوانید. علاوه بر این، از وبسایت Defi Pulse برای اطلاع از برنامه‌های معتبر امور مالی غیرمتمرکز یا Defi استفاده کنید. مجموعه‌ای جامع از نمودارها، آمار و خلاصه‌ای از هر پروژه در این سایت در دسترس است. سرویس Dune نیز برای بررسی حجم معاملات صرافی‌های DEX بسیار مفید است. ما 12 صرافی را در لیست بهترین صرافی غیرمتمرکز قرار داده‌ایم، البته گزینه‌های دیگری نیز وجود دارند.

پروتکل 0x

پروتکل 0x یک فناوری چندمنظوره بر روی شبکه‌ی اتریوم است. اکثر پروژه‌های موجود در فضای DEX، همه از 0x استفاده می‌کنند. برای درک نحوه‌ی عملکرد صرافی‌های غیرمتمرکز باید معماری پلتفرم 0x را درک کنید. این پروتکل یک پایگاه داده‌ی متمرکز با نام رله (Relay) ارائه می‌دهد. رله‌ها یک میانجی پیش از انجام معاملات بر بستر بلاکچین هستند. آنها سفارشات را تطبیق می‌دهند، سپس سفارشات بر بستر بلاکچین انجام می‌شود.

برخی از پلتفرم‌های مبتنی بر 0x عبارتند از: Radar Relay ،LedgerDEX ،DDEX ،Paradex و ERC DEX. این رله‌ها موتورهای تطبیق خارج از شبکه برای جفت شدن سفارشات هستند. هنگام اجرای سفارش، انتقال دارایی‌های دیجیتال در خود بلاکچین انجام می‌شود. همچنین هر یک از رله‌ها می‌توانند با همدیگر ارتباط برقرار کنند تا شانس انجام سفارش افزایش یابد.

پلتفرم Radar Relay بهترین صرافی غیرمتمرکز مبتنی بر 0x است. بیشترین حجم معاملات را دارد و نیازی به احراز هویت KYC ندارد. همچنین کارمزد معاملاتی آن صفر است. تنها مشکل آن محدود بودن به بستر اتریوم است.

بیسکیو (Bisq)

صرافی Bisq بهترین صرافی غیرمتمرکز برای بیت‌کوین است. با استفاده از این صرافی به صورت کاملا ناشناس می‌توانید بیت‌کوین را با ارزهای فیات مبادله کنید. بیسکیو یک نرم‌افراز دسکتاپ و متن باز است.

برای اطمینان از غیرمتمرکز بودن این صرافی از مسیربابی Tor، محاسبات لوکال و کیف پول شخصی استفاده می‌شود. بر خلاف رله‌های 0x در Bisq هیچ بخشی از تجارت متمرکز نیست. با این حال به طرز قابل‌توجهی کندتر از 0x است. اگرچه نقدینگی و سرعت تراکنش پایین است، صرافی Bisq مدعی تمرکززدایی کامل است و به آن افتخار می‌کند.

ایرسواپ (AirSwap)

ایرسواپ دکس دیگری از خانواده اتریوم است. معاملات این صرافی نیز نیاز به احراز هویت ندارند و بدون کارمزد هستند. از این رو در لیست بهترین صرافی‌های غیرمتمرکز قرار می‌گیرد. شباهت زیادی به پروتکل 0x دارد اما تفاوت‌هایی نیز وجود دارد که در ادامه بررسی می‌کنیم.

در صرافی ایرسواپ به جای استفاده از رله، از یک موتور کشف همتای سبک استفاده می‌شود. با استفاده از این موتور جدیت طرفین برای معامله تضمین می‌شود و لغو سفارش‌ها در Airswap بسیار نادر است. پس از پیدا کردن طرفین معامله، دو طرف در مورد قیمت به توافق می‌رسند و معامله انجام خواهد شد. برای جلوگیری از تقلب، کاربران باید مقداری از توکن ایرسواپ را در کیف پول خود قفل کنند. فقط توکن‌های مبتنی بر اتریوم امکان معامله در این صرافی را دارند و نقدینگی در آن نسبتا کم است.

آیدکس (IDEX)

صرافی IDEX از محبوب‌ترین صرافی‌های غیرمتمرکز است. چهار روش برای باز کردن کیف پول در آیدکس وجود دارد: کیف پول متامسک (MetaMask)، فایل Keystore، وارد کردن دستی کلیدهای خصوصی و از طریق کیف پول سخت‌افزاری لجر نانو اس (Ledger Nano S).

در مقایسه با صرافی‌هایی که تا به اینجا بررسی کردیم، آیدکس کامل‌ترین تجربه معاملاتی را ارائه می‌دهد. پس از ورود به سایت می‌توانید جفت ارزهای مختلف و دفترسفارشات را مشاهده کنید. مانند صرافی‌های متمرکز، دفتر سفارشات در لحظه به روز می‌شود و در این صرافی ابزار سفارش‌گذاری پیشرفته برای تعیین حد سود و حد ضرر وجود دارد.

صرافی IDEX به اندازه سایر دکس‎‌ها متمرکز نیست، زیرا بسیاری از عملیات به استثنای تسویه‌ی وجوه توسط یک مرجع مرکزی کنترل می‌شود. با این وجود، طراحی روان و نقدینگی بالایی دارد و همچنان بسیار امن‌تر از صرافی‌های متمرکز است. شبه‌متمرکز بودن تنها مشکل آیدکس نیست، این صرافی قوانین احراز هویت KYC را به شکل سختگیرانه‌ای به اجرا درآورده است. همچنین کارمزد 0.1% از میکرها و 0.2% از تیکرها دریافت می‌کند که نسبتا بالاست.

بنکور (Bancor)

صرافی غیرمتمرکز بنکور نه تنها از بهترین صرافی‌های غیرمتمرکز بلکه یک نمونه‌ی منحصر به‌فرد است. هیچ شخص ثالثی برای انجام معاملات وجود ندارد. روش کار چنین است؛ کاربران باید توکن‌های خود را به توکن بنکور (BNT) تبدیل و سپس آن را با سایر توکن‌های شبکه‌ی اتریوم (ERC20) مبادله کنند.

به عنوان مثال‌، تصور کنید که یک کاربر به دنبال تبادل Tron با XRP است. در برنامه‌ی Bancor، کاربران می‌توانند این دو سکه را انتخاب کرده و معامله را به کیف پول متصل کنند. پروتکل Bancor قراردهای هوشمند مختلف را جستجو و طرف دوم معامله را پیدا می‌کند. پس از تبدیل ترون به BNT، معامله از طریق معاوضه BNT و XRP تکمیل می‌شود.

از آنجایی که BNT با اتریوم سازگار است، ارزش آن به طور خودکار و متناسب با دیگر توکن‌های اتریوم تعیین می‌شود. به همین دلیل کاربران از بابت نوسانات شدید قیمتی BNT نگرانی نخواهند داشت. هدف نهایی این شیوه، افزایش نقدینگی برای توکن‌های کوچک است که به ندرت در صرافی‌های متمرکز وضعیت مناسبی دارند.

جالب است بدانید دامنه‌ی پروژه‌ی بنکور فراتر از یک صرافی است. بنکور دارای یک برنامه‌ی پاداش برای توسعه‌دهندگان است. همچنین به دنبال توسعه‌ی Cross-chain Bridge یا پل بین‌زنجیره‌ای BancorX برای ارتباط بین بلاکچین‌های مختلف است.

شبکه‌ی Kyber

شبکه Kyber مجموعه‌ای از قراردادهای هوشمند است که بر روی هر بلاکچینی کار می‌کند. بر‌خلاف دیگر موارد لیست ما، کایبر یک صرافی نیست و به شکل کاملا متفاوتی معاملات را انجام می‌دهد. این پلتفرم علاوه بر استخرهای نقدینگی از ویژگی ذخیره‌ی داینامیک بهره می‌برد.

در پروتکل Kyber ارائه دهندگان، جفت‌ ارزها را به عنوان ذخیره وارد می‌کنند. پس از ذخیره شدن، این توکن‌ها در اختیار گیرندگان قرار می‌گیرند. این ذخایر یک تفاوت اساسی با استخرهای رایج دارند؛ قرار گیری جفت ارزها در چند ذخیره‌ی مختلف. در نتیجه تیکرها می‌توانند ذخایر مختلف را جستجو و با بهترین نرخ آن را خریداری کنند.

یک مثال ماجرا را روشن می‌کند. فرض کنید یک تیکر به دنبال مبادله‌ی اتریوم با BAT است. او از ذخیره‌های مختلف درخواست بهترین قیمت را می‌کند و کایبر به صورت خودکار بهترین قیمت را پیشنهاد می‌دهد. این صرافی همه‌ی شبکه‌های دارای قرارداد هوشمند را پشتیبانی می‌کند.

یونی‌سواپ (Uniswap)

یونی‌سوآپ محبوب‌ترین صرافی غیرمتمرکز است، اما درک نحوه‌ی کار آن کمی پیچیده است. مثلا می‌دانیم در صرافی‌های دیگر، دفتر سفارشات به وسیله‎‌ی نقاط مختلف قیمت و تقاضا‌های هر نقطه‌ی قیمتی تنظیم می‌شود. به زبان ساده با وجود صدها سفارش، قیمت در آن دوره‌ی معاملاتی رقمی بین بالاترین و کمترین پیشنهاد است. اما در یونی‌سواپ، همه این سفارش‌ها ترکیب شده و قیمت توسط بازار ساز خودکار (Automated Market Maker) یا AMM تعیین می‌شود.

بازارسازهای خودکار قیمت را توسط یک فرمول ریاضی تعیین می‌کنند. نمی‌خواهیم وارد مسائل تخصصی شویم. به زبان ساده، در هنگام معامله شما به صورت مستقیم با طرف دوم معامله نمی‌کنید. یک استخر نقدینگی وجود دارد که همه می‌توانند نقدینگی آن را تامین کنند و در ازای آن سود دریافت کنند. در هنگام معامله به جای ترید با نفر دوم، تبادل از طریق استخر انجام می‌شود؛ قیمت را نیز AMM مشخص می‌کند. مزیت بزرگ استخر عمق بخشیدن به نقدینگی برای معاملات بزرگ است.

بایننس دکس (Binance Dex)

صرافی بایننس به عنوان بزرگترین صرافی ارز دیجیتال، پس از راه‌اندازی بلاکچین بومی (Binance Smart Chain) خود از صرافی‌های غیرمتمرکز غافل نماند و به این جنبش پیوست. بسیاری از دکس‌ها به دلیل انعطاف‌پذیری بر بستر اتریوم کار می‌کنند، اما بایننس از شبکه‌ی بومی خود استفاده می‌کند. در شبکه‌ی بایننس تعداد گره‌های بسیار کمتری نسبت به اتریوم وجود دارد، به همین دلیل تراکنش‌ها در صرافی بایننس دکس بسیار سریع‌تر انجام می‌شود.

صرافی بایننس دکس متمرکزتر از صرافی‌های اتریوم است. در عوض نقدینگی Binance DEX از اکثر دکس‌ها بیشتر است. این حجم نقدینگی بیشتر بخاطر شهرت بالای نسخه‌ی متمرکز بایننس است. بایننس دکس منتقدان فراوانی دارد اما همچنان جزو بهترین صرافی‌های غیرمتمرکز است.

سوشی‌سواپ (Sushiswap)

سوشی‌سواپ نیز برنامه‌ای است که روی بلاکچین اتریوم اجرا می‌شود. مشابه اکثر صرافی‌های غیرمتمرکز، از استخرهای نقدینگی استفاده می‌کند. کاربران دارایی‌های خود را در قراردادهای هوشمند قفل می‌کنند و سپس از خریداران از این استخرها برای تبادل استفاده می‌کنند. کاربرانی که توکن بومی SUSHI را داشته باشند، علاوه بر اختیار تصمیم‌گیری از پاداش‌ها بهره‌مند می‌شوند.

این صرافی کاملا غیرمتمرکز است و مسئولیت کامل دارایی‌ها با شماست. به یاد داشته باشید که در صورت فراموش کردن پسورد و یا از دست دادن داده‌ها هیچگونه پشتیبانی وجود ندارد. با اینکه سوشی‌سواپ جزو بهترین صرافی‌های غیرمتمرکز است اما باید بسیار مراقب اطلاعات و دارایی‌های خود باشید، هیچ شخص ثالثی برای کمک به شما وجود ندارد.

پروتکل نقدینگی وان‌اینچ (1inch Liquidity Protocol)

صرافی وان‌اینچ، یک صرافی منحصر به‌فرد و بر اساس بازارساز خودکار کار می‎‌کند. این صرافی نقدینگی بسیار مناسبی ارائه می‎‌دهد. امن است و به خوبی از دارایی کاربران در برابر حملات محافظت می‌کند. مهم‌تر از همه چیز، تضمین می‌کند که تریدرها توکن‌های شبکه ERC20 را در یک بازار باثبات معامله کنند. وان‌اینچ یک صرافی در حال رشد است و می‌توان آن را در لیست بهترین صرافی غیرمتمرکز قرار داد.

پنکیک‌سواپ (PancakeSwap)

پنکیک‌سواپ نیز مانند اکثر سواپ‌ها برای تعیین قیمت از بازارساز خودکار یا AMM استفاده می‌کند. این صرافی کاملا غیرمتمرکز است و از دفتر سفارشات استفاده نمی‌کند. کاربران همانند وان اینچ معامله را در استخرهای نقدینگی انجام می‌دهند. پس از اتمام معامله، نقدینگی مجددا متعادل می‌شود. تعادل نقدینگی با کسر نقدینگی از یک طرف استخر و افزودن به طرف دیگر انجام می‌شود. پنکیک‌سواپ یک صرافی غیرمتمرکز معتبر و محبوب است. از این رو آن را در لیست بهترین صرافی غیرمتمرکز قرار داده‌ایم.

کِرو (Curve)

صرافی کرو نیز یک صرافی مبتنی بر AMM است که از استخرهای نقدینگی برای تسهیل مبادله بین استیبل کوین و توکن‌ها استفاده می‌کند. همه‌ی ویژگی‌های استاندارد سایر بازارسازهای خودکار را دارد به علاوه چند ویژگی پیشرفته‌تر. این صرفه از بهینه‌سازی مسیریابی سفارش و کارمزد استفاده می‌کند. اینجا نیز همه‌ی معاملات از طریق کیف پول DeFi انجام می‌شود.

رنگو اکسچنج (Rango Exchange)

پیش از این گفتیم که مشکل صرافی‌های غیرمتمرکز نقدینگی جزیره‌ای است. با صرافی‌های تجمیع‌کننده بر اساس استخرهای نقدینگی تا حدی این مشکل برطرف شده است. با این حال این صرافی‌ها نقدینگی را تنها در یک شبکه‌ی بلاکچین خاص گردآوری می‌کنند و همچنان نسبت به صرافی‌های متمرکز از کمبود نقدینگی رنج می‌برند. صرافی‌های تجمیع‌کننده‌ی میان‌زنجیره‌ای (Cross-chain Aggregator) برای حل این مشکل متولد شده‌اند.

صرافی غیرمتمرکز رنگو یکی از این صرافی‌هاست. Rango Exchange اولین و در حال حاضر بهترین صرافی تجمیع کننده‌ی میان‌زنجیره‌ای است. رنگو پل ارتباطی میان‌زنجیره‌ای بین تمام دکس‌ها در سراسر جهان کریپتو خواهد بود. مهم نیست کاربر چه چیزی را به چه چیزی تبدیل کند، رنگو یک پلتفرم امن برای تبادل بین شبکه‌های مختلف است. از این رو ما آن را بهترین صرافی غیرمتمرکز و یک رقیب قدرتمند برای صرافی‌های متمرکز می‌دانیم.

سوالات متداول

در صرافی غیرمتمرکز یا DEX نقدینگی و سفارش‌ها توسط یک مرجع مرکزی کنترل نمی‌شود. دارایی‌ها از طریق قرارداد هوشمند جمع‌آوری شده و با استفاده از یک پایگاه داده معاملات انجام می‌شود.

با توجه به اینکه صرافی غیرمتمرکز رنگو از همه صرافی‌های دیگر و بلاکچین‌های مختلف پشتیبانی می‌کند و بهترین مسیر را در بین همه بلاکچین‌ها از بین صرافی‌های مختلف و پل‌ها (بریج‌ها) پیدا می‌کند، رنگو بهترین صرافی غیرمتمرکز است.

صرافی‌های غیرمتمرکز نسبتا جدید هستند. از آنجایی که کلید خصوصی و در اصل دارایی در کنترل شماست، تا حد زیادی این صرافی‌های امن هستند. در حالت کلی صرافی DEX امن‌تر از صرافی متمرکز است.

بسیاری از دکس‌ها مانند یونی‌سواپ معامله را نه صورت کاملا همتا به همتا بلکه در استخرهای نقدینگی انجام می‌دهند. شما می‌توانید تامین‌کننده‌ی دارایی استخر باشید و در ازای آن بخشی از کارمزد به شما تعلق می‌گیرد.

میزان کارمزد و سرعت پایین معاملات مهم‌ترین معایب صرافی غیرمتمرکز هستند. اما در عوض امن هستند و حریم خصوصی را رعایت می‌کنند.

از آنجایی که معامله در اکثر صرافی‌های غیرمتمرکز به صورت ناشناس است و نیازی به احراز هویت ندارند، شما می‌توانید از هر جای دنیا از آنها استفاده کنید. در مجموع به نسبت صرافی‌های متمرکز محدودیت کمتری دارند.

معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم

اتریوم چیست؟

اگر بیت­کوین (BTC) نوع پول مورد استفاده در آینده باشد، پس اتریوم چیست ؟ برای کسی که تازه وارد فضای رمزارز شده، این سوال ایجاد می­شود. زیرا احتمالاً اتریوم و اتر را در کنار بیت کوین در همه­جا، در مبادلات و در اخبار، در کنار هم می­بیند. با این حال، درست نیست که اتریوم را رقیب اصلی بیت کوین در نظر بگیریم. اتریوم اهداف، ویژگی­ها و حتی فناوری متفاوتی با بیت کوین دارد. اتریوم یک شبکه­ ی بلاکچینی غیرمتمرکز است که کاربران با استفاده از توکن اتر می­توانند معاملات خود را انجام دهند، سود سهام دریافت کنند، از توکن­ های غیرقابل معاوضه (NFT) استفاده کرده یا آن را ذخیره کنند، بازی کرده و یا از رسانه ­های اجتماعی استفاده کنند و بسیاری موارد دیگر.

در حال حاضر این بلاکچین دارای الگوریتم اثبات کار (PoW) است اما در حال تبدیل به الگوریتم اثبات سهام (PoS) با اتریوم 2.0 به منظور مقیاس­پذیری و سازگاری با محیط است. بسیاری از افراد، اتریوم را نسل جدیدی از اینترنت می­دانند. اگر سیستم­ عامل­های متمرکز مانند اپ استور اپل را نسخه­ی 2.0 وب بدانیم، یک شبکه­ی غیرمتمرکز مانند اتریوم، نسخه­ی 3.0 وب است. برای مثال، نسل بعدی وب از برنامه­ های غیرمتمرکز (DApps)، امور مالی غیرمتمرکز (DeFi) و صرافی‌های غیرمتمرکز (DEXs) پشتیبانی می­کند. در این مطلب، ما به بررسی اتریوم و مسائل پیرامون آن می‌پردازیم.

تاریخچه­ ی اتریوم

اتریوم همیشه دومین پروژه­ی بزرگ بلاکچین در جهان نبوده است. ویتالیک بوترین (Vitalik Buterin) در واقع این پروژه را برای پاسخ­گویی به کمبودهای بیت کوین ایجاد کرد. Buterin وایت پیپر اتریوم را در سال 2013 منتشر کرد که در آن جزئیات قراردادهای هوشمند نوشته شده بود.

با این که برنامه‌های غیرمتمرکز در فضای بلاکچین در حال گسترش بودند، اما سیستم­عامل­ها با هم سازگار نبودند. از نظر او، یکپارچگی نحوه­ی عملکرد و تعامل برنامه‌های غیرمتمرکز تنها راه‌حل بود.

بنابراین، اتریوم 1.0 ایجاد شد. به آن به عنوان اپ استور اپل نگاه کنید؛ یک فضای حاوی ده­ها هزار برنامه­ی مختلف که همه طبق یک قانون عمل می­کنند و تنها تفاوت این است که این مجموعه از قوانین، در شبکه­ ای کدگذاری شده­اند و به صورت مستقل اجرا می­شوند و توسعه­دهندگان نیز می­توانند قوانین خاص خود را در DApps اجرا کنند. در عوض، قدرت در دست کسانی است که به عنوان یک مجموعه عمل می­کنند. البته ساختن چنین شبکه ­ای، کم­هزینه نیست. بوترین و شریکانش Gavin Wood، Jeffrey Wilcke، Charles Hoskinson، Mihai Alisie، Anthony Di Iorio و Amir Chetrit، پیش­فروش توکن اتر را برای جمع­آوری 18,439,086 دلار برگزار کردند تا بودجه­ی مورد نیاز برای گسترش اتریوم تامین شود.

این گروه هم­چنین در سوئیس، بنیاد اتریوم را برای گسترش این شبکه و حفظ آن تاسیس کردند. کمی معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم بعد، ویتالیک بوترین اعلام کرد که این بنیاد به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی فعالیت خواهد کرد که باعث شد تا بعضی از شریکان او، بنیاد را ترک کنند. با گذشت زمان، توسعه­دهندگان با ایده­ های غیرمتمرکز خود به پروژه اتریوم پیوستند. در سال 2016، آن‌ها یک سازمان خودگردان غیرمتمرکز (DAO) ایجاد کردند؛ یک گروه دموکراتیک که برای تغییرات و پیشنهادات در شبکه رای دادند. این سازمان به وسیله یک قرارداد هوشمند ایجاد شد تا نیازی به مدیرعاملی با قدرت تام در اتریوم وجود نداشته باشد. درعوض، اکثریت درباره­ی تغییرات اعمال شده رای می­دادند.

با این حال، همه­ی این برنامه­ها با حمله­ی یک هکر ناشناس که توانست 40 میلیون دلار از بودجه­ی DAO را به سرقت ببرد، بهم خورد. DAO نیز در مقابل به هارد فورک شدن اتریوم رای داد که این یعنی شبکه­ی اتریوم از حالت قدیمی خود خارج و با پروتکل جدیدی به‌روزرسانی شد و اساساً تحت یک به‌روزرسانی بزرگ نرم­افزاری قرار گرفت. شبکه­ی جدید، نام اتریوم را حفظ کرد در حالی که شبکه­ی اصلی به عنوان اتریوم کلاسیک هم­چنان وجود دارد.

اتریوم چگونه کار می­کند؟

مانند بیت کوین، شبکه­ی اتریوم به لطف کاربرانی که به عنوان Node شرکت می­کنند، در هزاران رایانه در سراسر جهان وجود دارد و یک سرور متمرکز نیست. این باعث می­شود تا شبکه، غیرمتمرکز شده و در برابر حملات در امان باشد و در نتیجه نمی­تواند از بین برود. اگر یک رایانه خراب شود، مشکلی ایجاد نمی­شود زیرا هزاران نفر دیگر از شبکه استفاده کرده و به بقای شبکه کمک می­کنند.

اتریوم اساساً یک سیستم منفرد و غیرمتمرکز است که در کامپیوتری به نام ماشین مجازی اتریوم (EVM) اجرا می­شود. هر Node، یک کپی از آن کامپیوتر را در اختیار دارد که این یعنی هر گونه تعامل باید تایید شود تا همه بتوانند نسخه­ی خود را به‌روزرسانی کنند. تعاملات شبکه­ ی در غیر این صورت، تراکنش در نظر گرفته می­شوند و در بلاک­ های بلاکچین اتریوم ذخیره می­شوند. استخراج­کنندگان اعتبار آن‌ها را قبل از ثبت کردن در شبکه به عنوان بخشی از سوابق معاملات یا در دفتر دیجیتال، تایید می­کنند. استخراج­ کردن برای تایید تراکنش،­ به عنوان یک روش اثبات کار شناخته می­شود. هر بلاک دارای یک کد 64 رقمی منحصر به فرد برای شناسایی است. استخراج­کنندگان این کدها را پیدا کرده و منحصر به فرد بودن آن‌ها را شناسایی می­کنند. کاری که آن‌ها انجام می­دهند، اثبات در انجام آن کار است و استخراج­کنندگان به خاطر تلاش ­هایشان پاداش دریافت می‌کنند.

هم­چنین مانند بیت کوین، همه­ی تراکنش­های اتریوم کاملاً عمومی هستند. استخراج­کنندگان، بلاک­ های تکمیل شده را در شبکه منتشر می­کنند، تغییرات انجام شده را تایید و بلاک­ها را در دسترس همه قرار می­دهند. بلاک ­های تایید شده را نمی­توان دستکاری کرد.

اما اگر استخراج­کنندگان بابت کاری که انجام می­دهند پاداش بگیرند، آن پاداش از کجا می­آید؟ هر تراکنش مقداری هزینه (کارمزد) به همراه دارد که gas نامیده می­شود که توسط کاربر انجام دهند­ه­ی تراکنش، پرداخت می­شود. این هزینه به استخراج ­کننده­ ای که تراکنش را تایید می­کند، پرداخت می­شود و باعث حفظ امنیت شبکه و کمک به استخراج­ های بعدی می­شود. gas در اصل عاملی برای ایجاد محدودیت است، یعنی فعالیت­ هایی را که یک کاربر در طول تراکنش می­تواند انجام دهد را محدود می­کند. هم­چنین باعث جلوگیری از ایجاد اسپم در شبکه می­شود.

از آن‌جا که ETH بیش‌تر از این که یک توکن باارزش باشد یک توکن کاربردی است، میزان عرضه­ی آن نامحدود است. از آن‌جایی که اتر دائماً به صورت پاداش استخراج­کنندگان وارد گردش می­شود، همیشه متقاضی خواهد داشت و تورم هرگز ارزش آن را از بین نخواهد برد. متاسفانه هزینه ­های gas اتریوم برای بعضی از کاربران بر اساس فعالیت ­هایی که در شبکه انجام می­دهند می­تواند بالا باشد. این به آن دلیل است که یک بلاک فقط می­تواند مقدار مشخصی از gas را بر اساس نوع تراکنش و مقادیر آن، در خود جای دهد. در نتیجه، استخراج­کنندگان تراکنش‌هایی با بالاترین مقدار gas را انتخاب می­کنند و این یعنی کاربران با یک‌دیگر بر روی گرفتن تایید برای تراکنش رقابت می­کنند. این رقابت باعث می­شود تا هزینه­ها بالا و بالاتر برود تا این که شبکه در اوج شلوغی، متراکم شود. ازدحام در شبکه یک مشکل بزرگ است که در بخش جداگانه و مربوط به اتریوم 2.0 به آن پرداخته خواهد شد.

تعامل کردن با شبکه­ی اتریوم به رمزارز نیاز دارد که در کیف پول ذخیره می­شود. این کیف پول به DAppها متصل است و به عنوان گذرنامه ­ای در فضای اتریوم عمل می­کند. از آن‌جا، هر کسی می­تواند خرید کند، بازی انجام دهد، پول قرض بدهد و هر نوع فعالیتی را که در شبکه­ی اینترنت معمولی انجام می­دهد، در این شبکه نیز می‌تواند انجام دهد. فقط با این تفاوت که استفاده از اینترنت معمولی رایگان است و آن نیز به دلیل جمع­آوری داده­های شخصی­ کاربران است. نهادهای متمرکز که وب‌سایت­ها را مدیریت می­کنند، می­توانند این داده­ها را فروخته و از آن کسب درآمد کنند.

در اینجا رمزارز جای داده را می­گیرد که این یعنی کاربران آزادانه می­توانند به طور ناشناس به فعالیت­های خود ادامه دهند. این هم­چنین به این معنی است که همه می­توانند به طور مساوی از DApp استفاده کنند و تبعیضی در کار نیست. برای مثال، هیچ DApp بانکی یا قرض­دهنده‌ای نمی­تواند کسی را بر اساس نژاد یا وضعیت مالی رد کند. یک واسطه نمی­تواند یک تراکنش به نظر مشکوک را مسدود کند. این کاربران هستند که تصمیم می­گیرند چه کاری را چطور انجام دهند و به همین دلیل بسیاری از افراد اتریوم را نسل سوم وب می­دانند.

اتریوم در برابر بیت کوین

در حالی که بیت کوین اصلی­ترین رمزارز به حساب می­آید، اما مجموعه­ی اتریوم قصد دارد تا پروژه­ی خود را گسترش دهد. بیت کوین، یک نوع پول دیجیتالی است اما محدودیت­هایی دارد. بیت کوین یک شبکه­ی PoW است که برای مقیاس­پذیر شدن تلاش می­کند. این موضوع باعث شده تا بعضی­ها فکر کنند که مانند طلا، جنبه­ی ذخیره­ای دارد و علاوه‌بر این‌ها دارای سقف عرضه‌ی 21 میلیون سکه­ای است.

از طرف دیگر، اتریوم قصد دارد تا بر زیرساخت­های فعلی اینترنتی غالب شود و بسیاری از فرآیندهایی را که به واسطه نیاز دارند، مانند استفاده از اپ استور را به فرآیندهایی خودکار تبدیل کند. ETH بیش‌تر به عنوان وسیله­ای برای تعامل با شبکه مورد استفاده قرار می­گیرد تا به عنوان راهی برای انتقال پول. هر چند می­توان از آن به این منظور نیز استفاده کرد.

توسعه­دهندگان می­توانند در شبکه­ی اتریوم، توکن منحصر به فرد سازگار با اتر را برای هر DApp بسازند که توکن ERC-20 نامیده می­شود. گرچه این روند کامل و بی­نقص نیست، اما به این معنی است که همه­ی توکن­های مبتنی بر اتریوم از نظر فنی با یک­دیگر سازگار هستند. اما شبکه­ی بیت کوین صرفا برای بیت کوین است.

مزایای اتریوم چیست؟

جدا از غیرمتمرکز بودن و توانایی کاربران در تعامل در شبکه به صورت ناشناس، اتریوم مزایای مختلف دیگری از جمله عدم سانسور دارد. برای مثال، اگر کسی متن توهین­آمیزی را توییت کند، توییتر می­تواند آن توییت را حذف کند و یا با کاربر برخورد کند. اما در رسانه­های اجتماعی موجود در اتریوم، برخورد با فرد خاطی فقط در صورتی انجام می­شود که کل کاربران آن شبکه به برخورد با آن فرد رای دهند. به این ترتیب، کاربران با دیدگاه­های مختلف می­توانند هر طور که صلاح می­دانند با یک­دیگر بحث کنند و خود آن‌ها می­توانند تصمیم بگیرند که چه چیزهایی باید و نباید گفته شود.

الزامات مجموعه هم­چنین مانع غالب شدن افراد خطرناک می­شود. کسی که قصد دارد تا نقشه­های شوم خود را عملی کند باید 51% از شبکه را به کنترل خود درآورد که در اکثر مواقع تقریباً غیرممکن است. به این ترتیب، این شبکه بسیار امن­تر از یک سرور ساده است که به راحتی بتوان به آن نفوذ پیدا کرد. از طرفی دیگر، قراردادهای هوشمند وجود دارند که بسیاری از فعالیت‌ها را به طور خودکار انجام می­دهند. برای مثال، یک فریلنسر در شرکت Upwork باید از پلتفرم آن برای پیدا کردن مشتری استفاده کرده و قراردادهای حقوقی را تنظیم کند. مدل کسب و کار Upwork نیز این گونه است که درصدی از هر قرارداد را می­گیرد تا بتواند حقوق کارکنان، هزینه­های سرور و غیره را پرداخت کند. در وب نسل سوم، مشتری می­تواند به سادگی یک قرارداد هوشمند با این متن بنویسد که «در صورتی پول پرداخت می­شود که کار در زمان موردنظر تحویل داده شود.»

در قراردادهای هوشمند، قوانین به طور دقیق در قرارداد تنظیم می­شود و هیچ­کدام از طرفین قرارداد نمی­توانند آن را دستکاری کنند. هم­چنین دستیابی به اتر راحت‌تر از قبل شده است. شرکت­هایی مانند PayPal و شرکت تابعه­ی آن Venmo از خرید رمزارز با پول فیات در داخل برنامه پشتیبانی می­کنند. با توجه به میلیون­ها مشتری‌ای که در هر پلتفرم دارند، آن‌ها مجبورند تا هر چه زودتر از این نوع روش­ها استفاده کنند.

معایب اتریوم چیست؟

هر چند اتریوم از لحاظ پلتفرمی عالی به نظر می­رسد، اما چند مسئله­ی اساسی وجود دارد که باید به آن‌ها رسیدگی شود. اولین موضوع، مقیاس­پذیری است. ویتالیک بوترین، اتریوم را مانند وب فعلی تصور کرد که میلیون­ها کاربر به طور هم­زمان با یک­دیگر در تعامل هستند. با این حال، به دلیل الگوریتم اثبات کار (PoW)، این گونه تعامل با هزینه­های gas و تایید اعتبار بلاک محدود می­شود. علاوه بر این، غیرمتمرکز بودن خود یک مانعی را ایجاد می­کند؛ یک نهاد متمرکز مانند Visa همه چیز را مدیریت می­کند و روند معامله را کامل انجام می­دهد.

دومین مسئله، در دسترس بودن آن است. در حال حاضر، گسترش دادن اتریوم پرهزینه است و برای کاربرانی که با فناوری آن آشنا نیستند، چالش­برانگیز است. بعضی از پلتفرم­ها به کیف پول خاصی نیاز دارند، به این معنی که شخص باید ETH خود را از کیف پول فعلی به کیف پول موردنظر منتقل کند. این یک مرحله­ی غیرضروری برای کاربرانی است که با سیستم گردش مالی فعلی آشنا هستند و مبتدی نیستند.

مطمئناً PayPal از رمزارز پشتیبانی خواهد کرد اما کاربران نمی­توانند کاری بیش‌تر از ذخیره کردن رمزارزهای خود در آن انجام دهند. این پلتفرم باید به DeFi و DApp مجهز شود تا قابلیت دسترسی به آن بیش‌تر شود.

این پلتفرم راه­های پیشنهادی خوبی برای جذب کاربران بیش‌تر دارد، اما نحوه­ی استفاده از اتریوم باید ساده­سازی شود. یادگیری درباره­ی بلاکچین با استفاده از آن بسیار متفاوت است.

اتریوم نسل دوم (Ethereum 2.0) چیست؟

اتریوم به آرامی در حال ارتقا به نسخه­ی 2.0 است که انتظار می­رود الگوریتم اثبات سهام (PoS) به آن اضافه شود. بین سال‌های 2020 تا 2022 قرار است که شبکه­ی سنتی اتریوم با بیکن چین (Beacon Chain)، اولین ویژگی جدید اتریوم نسل دو، ادغام شود. در نگاه اول به نظر می­رسد که بیکن چین تغییر چندانی نمی­کند اما تغییرات اساسی لازم را برای ارتقاهای آینده مانند shard chain اضافه می­کند. آیا مسئله­ی مقیاس­پذیری که قبلاً بحث شد را به یاد دارید؟ shard chain بخش بزرگی از این مشکل را حل می­کند.

Shard کردن یا خرد کردن در واقع عملی برای گسترش معاملات در شبکه­های بلاکچین متعدد و کوچک‌تر است. این شبکه­های کوچک می­توانند توسط کاربرانی با سخت­افزارهای ضعیف مدیریت شوند زیرا به جای ذخیره­ی اطلاعات کل شبکه، فقط باید اطلاعات مربوط به shard را ذخیره کنند. اساساً، shard کردن باعث راحت‌تر شدن تایید اعتبار اتریوم می­شود و به تجزیه شدن شبکه­ی اصلی کمک می­کند. اتریوم نسل دو باعث جسورتر شدن علاقمندان به رمزارز می­شود. با این حال، تمام این فعالیت­ها باعث شده معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم تا هزینه­های تراکنش بیش‌تر و زمان تایید آن‌ها طولانی­تر شود که نیاز شدید به اتریوم نسل دو را نشان می­­دهد. اما این می­تواند خود مشکلی ایجاد کند زیرا هزینه­ها ممکن است بیش از نیمی از مبلغ تراکنش­ها را به خود اختصاص دهد. خوشبختانه توسعه­دهندگان DApp سخت در تلاشند تا میزان دسترسی را بیش‌تر کنند.

بخشی از این راه­حل مربوط به اثبات سهام (PoS) می­شود که ویژگی اصلی اتریوم نسل دوم است. به جای استخراج­ کردن که انرژی­بر است، اتریوم نسل دو به سمت الگوریتم اثبات سهام متمایل می­شود. این الگوریتم باعث جایگزینی استخراج­کنندگان با اعتبارسنج­ها می­شود؛ کاربرانی که در بلاکچین، اتریوم ذخیره می­کنند، تراکنش­ها را تایید می­کنند و دیگر کارها را انجام می­دهند. آن‌ها اساساً شکل دیگری از nodeها هستند.

برای تبدیل شدن به یک اعتبارسنج کامل، حداقل باید در دوره­ی اولیه­ی اتریوم نسل دو، 32 اتر سرمایه­گذاری کرد. با داشتن رایانه­ی متصل به شبکه، اعتبارسنج‌ها به عنوان پاداش تلاش­های خود، اتر دریافت می­کنند. هدف این است که مشخص شود افرادی که اترهای خود را سرمایه­گذاری می­کنند در واقع نیت و اهداف خوبی در شبکه دارند و برای موفقیت شبکه هر کاری که از دست‌شان بربیاید انجام می­دهند. اگر یک اعتبارسنج نتواند به درستی مشارکت کند یا بخواهد سوءاستفاده کند، اتر سرمایه­گذاری شده­ی خود را از دست می­دهد.

الگوریتم اثبات سهام باعث سریع­تر و در دسترس­تر شدن مجموعه­ی بلاکچین می­شود و به سخت­افزار خاصی مانند استخراج نیاز ندارد، یعنی هر کسی با بودجه و یک دستگاه می­تواند در آن شرکت کند. از لحاظ تئوری، دسترسی به شبکه باید بیش‌تر شود؛ هر چه اعتبارسنج بیش‌تر باشد، بلاک­های بیش‌تری اعتبارسنجی می­شوند. در نهایت بیش‌تر شدن تعداد اعتبارسنج‌ها هم­چنین باعث افزایش امنیت اتریوم به عنوان یک سیستم غیرمتمرکز می­شود.

جمع‌بندی

چه بخواهید و چه نخواهید، بر اساس رتبه‌بندی coinmarketcap، اتریوم دومین رمزارز برتر بازار است و اغلب معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم فعالان این حوزه به آینده این ارز دیجیتال بسیار امیدوارند. نظر شما راجع به اتریوم چیست؟ برای ما بنویسید.

ارز dai چیست؟

ارز dai چیست؟ مزایا و معایب ارز dai چیست؟ آیا می خواهید با این ارز آشنا شوید؟ به این منظور ما را تا بخش پایانی این مطلب همراهی کنید.

در بازار ارز دیجیتال که یک بازار مجازی است و خرید و فروش ارز در آن به کسب سود می انجامد، انواع بسیار زیادی ارز وجود دارند که کاربران می توانند برای خرید و فروش آنها اقدام کنند.

تمامی ارز های دیجیتالی موجود در بازار ارز از ویژگی ها و شرایط مخصوص به خود برخوردار هستند و ویژگی های متفاوتی دارند.

ارز dai یکی از انواع ارز دیجیتال در این بازار است که افراد در صورت تمایل می توانند این نوع ارز را خریداری کنند و به سرمایه گذاری در بازار ارز دیجیتال بپردازند.

ارز dai چیست؟

رمز ارز دای، توکنی بر روی بلاک چین اتریوم است که ارزش آن ثابت است و معادل یک دلار آمریکا در نظر گرفته می شود. دای در واقع یک نوع استیبل کوین کاربردی است و به خاطر تثبیت قیمت با دلار باعث کاهش نوسانات قیمت می شود و امکان ارائه بسیاری از خدمات مالی غیر متمرکز مانند: وام دهی و یا وام گیری را فراهم می کند.

تاریخچه این ارز چگونه است؟

ارز دیجیتالی دای توسط یک کار آفرین دانمارکی در سال 2014 ایجاد شد. این شخص پلتفرم میکرو دائو را به وجود آورد در حالی که این پلتفرم دارای دو توکن mkr و dai است که این دو توکن با هم تفاوت هایی دارند. Mkr در واقع به عنوان یک توکن حاکمیتی شناخته می شود که دارندگان آن در مدیریت محبوب ترین استیبل کوین ها مشارکت دارند.

دای بر شبکه بلاک چین اتریوم مستقر است و از مهم ترین قابلیت های اتریوم به وجود آوردن امکان ایجاد قراردادهای هوشمند است. به عبارت دیگر می توان گفت که این ارز دیجیتال بر روی شبکه اتریوم شکل گرفته است.

ارز دیجیتال دای در سال 2017 پروتکل maker را برای تامین دارایی وام برای اشخاص حقیقی و مشاغل راه اندازی کرد.

مزایا و معایب ارز dai چیست؟

ارز dai از معایب و مزایایی برخوردار است که مهم ترین آنها را میتوان از قبیل زیر در نظر گرفت:

• امکان تهیه و دسترسی به ارز دای با کمترین بودجه و حداقل دارایی
• ارز دای یک ارز پایدار است و در بی ثباتی اقتصادی مناسب است
• ارز دای یک ارز غیر متمرکز است و این امکان را به کاربران می دهد که به دارایی خود دسترسی کامل داشته باشند
• دای از مکانیزم ذخیره سازی خاصی برخوردار نیست و طرز کار مخصوص به خود را دارد
• دای از هزینه معایب پلتفرم غیر متمرکز اتریوم انتقال بسیار مناسبی برخوردار است و در زمان کوتاه پردازش می شود
• سیستم ارز دیجیتالی دای از امنیت بسیار زیادی برخوردار است
• فعالیت در این سیستم به صورت شبانه روزی و در تمامی ایام هفته امکان پذیر است

معایب

• پیچیدگی های موجود در سطح فنی این ارز دیجیتال زیاد است
• ارز هایی که به عنوان وثیقه برای توکن دای قابل استفاده هستند، از تنوع کمی برخوردارند
• در صورت استفاده از ارز دیجیتال دای باید دارایی را به یک حساب هوشمند منتقل کرد تا تا در صورت رکورد بازار امکان فروش دارایی را داشته باشید
• امکان هک شدن قراردادهای هوشمند ارز دیجیتال دای وجود دارد

قیمت ارز dai چگونه ثابت باقی می ماند؟

برای ثابت شدن قیمت این ارز دیجیتال استفاده از استراتژی maker وجود دارد که یک روش هوشمندانه و مناسب است. زمانی که به تولید دای پرداخته می شود باید 50 درصد بیشتر از ارزش دای بر روی آن سرمایه گذاری کرد. با انجام این کار می توان از کاهش یافتن قیمت دای بر اساس نوسانات بازار مطمئن شد و از کاهش قیمت آن در صورتی که از سرمایه اولیه پایین تر نیاید، جلوگیری کرد.

به همین دلیل توصیه می کنیم که برای ثابت ماندن قیمت ارز dai حتما 50 درصد سرمایه بیشتر بر روی آن قرار دهید.

بخش پایانی

ارز dai را در کوینکس ایران مورد بررسی قرار دادیم. با در نظر گرفتن اطلاعات مطرح شده می توانید در صورت تمایل برای خرید این ارز دیجیتال اقدام کنید و سرمایه گذاری مناسبی در بازار ارز دیجیتال انجام دهید.

چنانچه قصد دارید تا از طریق صرافی کوینکس خرید و فروش ارز انجام دهید، با مطالعه سایر مقالات موجود در صرافی کوینکس، اطلاعات خود را در رابطه با این صرافی افزایش دهید.

مزایا و معایب اتریوم

اتریوم پلتفرم قدرتمندی جهت هوشمندسازی فرآیندها و محیطی برای اجرای برنامه های غیرمتمرکز و خودکار است که یک ارز دیجیتال را نیز برای انجام پرداختهای درون این شبکه راه‌اندازی کرده است. ارز دیجیتال تنها یکی از خدمات این پلتفرم قدرتمند است.

مزایا و معایب اتریوم

اتریوم چیست؟

می‌‌توان به گونه‌ای دیگر و زبانی ساده‌تر به پرسش «اتریوم چیست؟» پاسخ داد و آن را تعریف کرد. مثلا می‌توانیم بگوییم: «اتریوم یک پلتفرم آزاد مبتنی بر فن آوری بلاک چین است که توسعه دهندگان را قادر می‌سازد تا برنامه‌های غیر متمرکز خود را روی آن پیاده سازی کنند.» شاید این پرسش هم برایتان پیش بیاید که: «آیا اتریوم شبیه بیت کوین است؟»

در پاسخ باید بگوییم که هم بله و هم نه. در واقع اتریوم هم مانند بیت کوین می‌تواند به عنوان ارز دسته‌بندی شود اما کاربردهای اتریوم بسیار متفاوت‌تر از بیت کوین است. برای درک بهتر اتریوم ابتدا بهتر است کمی با بلاک چین و نحوه کار آن آشنا شوید.1

اتریوم و بیت کوین چه شباهت‌هایی به هم دارند؟

بلاک چین بیت کوین برای پیگیری مالکیت پول دیجیتال – بیت کوین – استفاده می‌شود. اما بلاک چین اتریوم برای اجرای کد‌های برنامه نویسی برنامه‌های غیرمتمرکز طراحی شده است. مانند بیت کوین، اتریوم نیز یک بلاک چین توزیع شده عمومی است. اگر چه تفاوت‌های فنی زیادی بین این دو وجود دارد اما مهمترین تفاوت این دو اهداف و قابلیت‌هایشان است. بیت کوین یک برنامه کاربردی خاص از فناوری بلاک چین است. در واقع بیت کوین با هدف ایجاد یک سیستم پرداخت جهانی، همتا به همتا و غیرمتمرکز ایجاد شده است.

برای درک بیشتر این موضوع، بلاک چین بیت کوین را سیستم عاملی در نظر بگیرید که فقط یک نرم افزار به نام بیت کوین روی آن اجرا می‌شود. در نقطه مقابل، بلاک چین اتریوم را سیستم عاملی در نظر بگیرید که هزاران نرم افزار و سرویس مختلف می‌توانند روی آن فعالیت کنند. با این حساب، درک مفهوم «توکن» برایتان آسان‌تر خواهد شد. در واقع یک توکن‌، ارز برنامه‌‌ای غیرمتمرکز است که خودش بلاک چین خصوصی ندارد و از بلاک چین‌های دیگر مثل اتریوم استفاده می‌کند.

در بلاک چین اتریوم، به جای کار برای استخراج بیت کوین، ماینرها برای یک ارز دیجیتال رمزنگاری شده به نام «اتر» که شبکه را تامین می‌کند، کار می‌کنند. اتر یک ارز دیجیتال تجاری و قابل حمل است که برای پرداخت هزینه‌های تراکنش نرم افراز مورد نظر، توسط توسعه دهندگان نرم افزار، مورد استفاده قرار می‌گیرد.1

اتریوم چطور کار می‌کند؟

اتریوم از پروتکل بیت کوین یا همان بلاک چین استفاده می‌کند، اما آن را برای انجام کارهایی فراتر از تراکنش‌های مالی تغییر داده است. تنها شباهت این دو بلاک چین در این است که تمام تاریخچه تراکنش‌ها را ذخیره می‌کنند، اما بلاک چین اتریوم کارهایی بیشتری انجام می‌دهد.

جدا از تاریخچه تراکنش‌ها، هر نود روی شبکه اتریوم باید آخرین تغییرات صورت‌گرفته، اطلاعات کنونی هر قرارداد هوشمند شبکه، باقی‌مانده حساب هر کاربر و محل و کد هر قرارداد هوشمند را دانلود کند.

می‌توان بلاک چین اتریوم را به‌عنوان یک ماشین حالات متناهی تراکنش‌ها توصیف کرد. در علوم رایانه، منظور از ماشین حالات متناهی این است که چیزی می‌تواند یک سری از ورودی‌ها را بخواند و براساس آن ورودی‌ها به یک شرایط جدید گذار کند. وقتی تراکنش‌ها اجرا شدند، ماشین به یک حالت دیگر گذار می‌کند.

هر حالت اتریوم حاوی میلیون‌ها تراکنش‌ است. این تراکنش‌ها در گروه‌هایی به‌نام بلاک جمع‌آوری می‌شوند که هر بلاک به بلاک قبلی خود زنجیر می‌شود. اما قبل از اینکه تراکنش بتواند به دفتر کل اضافه شود، ابتدا باید تأیید شود که برای انجام این کار فرایندی به‌نام استخراج یا ماینینگ باید صورت بگیرد.

استخراج فرایندی است که وقتی یک گروه از نودها از قدرت پردازشی خود برای تکمیل پروتکل اثبات کار استفاده می‌کنند که درواقع یک پازل ریاضی است. هر چقدر این قدرت پردازشی بیشتر باشد، پازل نیز زودتر حل می‌شود. پاسخ به این پازل همان اثبات کار است و تضمین‌کننده اعتبار بلاک خواهد بود.

ماینرهای زیادی در سراسر دنیا با هم رقابت می‌کنند تا بلاک جدید را ایجاد و تأیید کنند. هر زمان که این کار صورت بگیرد، یک توکن اتر هم ایجاد می‌شود و به ماینر پاداش داده می‌شود. ماینرها ستون فقرات شبکه اتریوم هستند؛ چراکه نه‌تنها تراکنش‌ها و هر عملیاتی را تأیید می‌کنند، بلکه باعث ایجاد توکن‌های جدید شبکه نیز می‌شوند.2

اتریوم در چه زمینه‌های کاربرد دارد؟

پلتفرم اتریوم، توسعه دهندگان را قادر می‌سازد تا برنامه‌های کاربردی غیر متمرکز را ایجاد و راه اندازی کنند. یک برنامه غیر متمرکز یا به اختصار «Dapp» می‌تواند بدون نیاز به واسطه‌ها و با استفاده از توزیع جمعی یک عمل مخصوص را انجام دهد. برای مثال بیت کوین یک Dapp است که کاربران می‌توانند توسط آن دارایی‌های دیجیتالی به اسم بیت کوین را به صورت همتا به همتا منتقل کنند.1

مزیت‌های پلتفرم غیرمتمرکز اتریوم چیست ؟

۱- تغییرناپذیری

۲- مصون در برابر فساد و دستکاری

۳- ایمن

با نبود یک نقطه شکست واحد و امنیتی که با رمزنگاری تضمین شده، اپلیکیشن‌ها به خوبی در برابر حمله هکرها و عملیات خرابکاری محافطت می‌شوند.

۴- بالا بودن همیشگی اپلیکیشن

اپلیکیشن‌ها هیچگاه قطع نمی‌شوند و هیچ وقت نمی‌توانند خاموش شوند.

البته اپلیکیشن‌های غیرمتمرکز با وجود داشتن یک سری مزیت‌ها، بدون ایراد هم نیستند. از آنجایی که کد قراردادهای هوشمند توسط انسان‌ها نوشته می‌شود، قراردادهای هوشمند حداکثر به خوبی کسانی هستند که آنها را می‌نویسند.

باگ‌های کد یا شرایط پیش‌بینی نشده می‌تواند منجربه بروز اتفاقات پیش‌بینی نشده‌ای شود. اگر یک اشتباه در کد اجرا شود، هیچ راه بهینه‌ای برای جلوگیری از آن وجود ندارد جر اینکه شبکه به یک اجماع برسد و کد را بازنویسی کند. این برخلاف ذات بلاک‌چین است که قرار بود غیر قابل تغییر باشد.

علاوه بر آن هر حرکتی که توسط نهادی مرکزی صورت بگیرد، ماهیت غیرمتمرکز اپلیکیشن را زیر سوال می‌برد.3

معایب اتریوم

با اینکه قراردادهای هوشمند می‌خواهند شبکه را در برابر دخالت بیرونی محافظت کنند، مفید بودن آنها بستگی به افرادی دارد که کدهای آن را نوشته‌اند. همیشه جای خطای انسانی وجود دارد و هر نوع خطایی در کدها می‌تواند مورد سوءاستفاده قرار بگیرد.

اگر چنین چیزی رخ دهد، هیچ راه مستقیمی برای جلوگیری هکر از حمله یا سوءاستفاده از اشتباه وجود ندارد. تنها راه مقابله این است که همه به توافق برسند و کدها را دوباره بنویسند. هر چند این برخلاف ماهیت بلاک چین است؛ چراکه قرار بود بلاک چین تغییرناپذیر و ایمن باشد.

در تاریخ ۳۰ آوریل ۲۰۱۶ حمله‌ای هکری به یک DAO صورت گرفت و بیش از ۳٫۶ میلیون توکن اتر به سرقت رفت. هکر از باگی به‌نام «تماس مجدد» در کدها استفاده کرده و حساب DAO را به یک DAO دیگر که دارای ساختاری مشابه بود، منتقل کرده بود.

از دست دادن سرمایه DAO تنها مشکلی نبود که پیش آمد. اعتماد کاربران به کل شبکه اتریوم هم در معرض خطر قرار گرفت و ارزش اتر از ۲۰ به ۱۳ دلار کاهش پیدا کرد.2