سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟

سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟

مسعود پورصالحی امروز در گفت‌ وگو با خبرنگار فارس در همدان با بیان اینکه توجه به مباحث شهری و بیان آن به منظور رفع مشکلات را یکی از وظایف رسانه‌ای‌ها عنوان کرد و اظهار کرد: در همین راستا سوالی که پیش می‌آید وضعیت تفاهمنامه «همدان شهر سبز پایدار جهان اسلام» به کجا انجامید؟

وی با بیان اینکه این تفاهمنامه تا اسفند ۹۸ توسط شهرداری همدان در وضعیتی منفعل به سر برد تا اینکه این پیمان به سر رسید، اضافه کرد: شهرداری همدان از سال ۱۳۹۳ که صاحب عنوان شهر سبز پایدار اسلام را به خود گرفت و اقداماتی که در خور محورها یا مولفه‌های بنیادین این پیمان باشد انجام نداد و مدیریت شهری تاکنون گزارشی در این خصوص ارائه نداده است.

رئیس انجمن صنفی مدیران رسانه‌ استان همدان با بیان اینکه تنها داشتن عنوان و صرف هزینه‌هایی که حاصلی ندارد نخواهد توانست این نام را در عرصه واقعی فعال کند و تاکنون نیز گزارشی مبنی بر اینکه چرا نتوانست در این حوزه فعال باشد برای افکار عمومی ارائه نکرده است گفت: به عنوان مثال تصمیم گیری برای تجهیز اماکن عمومی و ساختمان‌های دولتی به انرژی‌های خورشیدی،‌ تصمیم گیری در کمیته عمران و محیط زیست شورای شهر مبنی بر تجهیز اماکن تجاری و مجتمع های مسکونی به انرژی خورشیدی از موضوعات ذکر شده در دبیرخانه این مجموعه است که باید دید از این موضوع کدام یک محقق شده و به چه میزان؟

وی در خصوص شهر سبز پایدار سه مولفه هوای پاک، آب و کیفیت آن، پسماند و بازیافت آن و آلودگی صوتی مد نظر است گفت: در مقولاتی که در خود سایت «شهر سبز همدان» درج شده و به عنوان تکلیف و یا تعهدات این پیمان به میان آورده شده، مدیریت شهری و شورا مطرح کنند تا چه میزان مولفه‌های این پیمان مورد عمل قرار گرفته و چرا تنها گزارشی که در این زمینه بعد از گذر هفت سال در سایت قرار دارد مربوط به یک سال بعد از تفاهمنامه است؟

پورصالحی در ادامه با اشاره به چالش‌هایی که در قوانین شهرداری از حیث مشارکت بخش خصوصی با شهرداری وجود دارد، سرمایه گذاری بخش خصوصی را با شهرداری دارای چالش خواند و ادامه داد: با توجه به رشد شهرنشینی و گسترش فعالیت‌ها در حوزه‌های مختلف و با در نظر گرفتن انتظاراتی که از شهرداری‌ها یا مدیریت شهری در راستای تامین نیازهای شهروندان و بهبود وضعیت مدیریت شهری ایجاد شده است دیگر شهرداری‌ها قادر نیستند با هزینه‌های دولتی یا عوارض یا درآمدهای جاری این مطالبات یا خواسته ها را پوشش دهند.

وی گفت: در این زمان آنچه که می‌تواند به عنوان یکی از وظایف اصلی شهرداری پا به میدان گذارد و آنها را در رقابت پیروز میدان کند، حضور بخش خصوصی فعال یا سرمایه‌گذاری خارجی است که می‌تواند از راه های تامین مالی شهرداری درحوزه مورد بحث باشد.

قدیمی بودن قوانین شهرداری

رئیس انجمن صنفی مدیران رسانه‌ استان همدان گفت: البته عمر زیادی از سرمایه گذاری مشارکتی بخش خصوصی در این عرصه نمی‌گذرد و این نوع از مشارکت در حوزه قراردادهای عمومی قرار می‌گیرد که باید دارای ضوابطی مشخص و تعریف شده باشد لیکن به دلیل قدیمی بودن قوانین شهرداری این مهم به نتیجه نرسیده است.

وی گفت: هر چند در شهرداری‌ها سازمانی به نام «سازمان سرمایه‌گذاری» شکل یافته است اما با توجه به نبود زیرساخت‌های قانونی مشارکت بخش خصوصی-عمومی از جمله آیین نامه مشارکت و قوانین مرتبط به نحوه ورود شهرداری‌ها به قراردادهایی از این دست همچنان این روند را با مشکل روبرو کرده است.

پورصالحی افزود: از آنجایی که بخش خصوصی دارای سرمایه‌های ارزشمندی است با ورود به قراردادهای مشارکتی با شهرداری‌ها می‌تواند بهبود وضعیت خدماتی به شهروندان، ارتقای وضعیت اقتصادی و ورود شهرداری‌ها به عرصه‌هایی جدید از کار و اقتصاد شود که قطعا به تقویت وضعیت درآمدی شهرداری ها که امروز ضعف در این حوزه آن ها را رو به سوی تراکم فروشی یا شهرفروشی سوق داده است، منجر خواهد شد.

وی با اشاره به چالش هایی که شهرداری‌ها در قوانین خود برای قراردادهای مشارکتی با بخش خصوصی دارند، به ارائه راهکارهایی دراین خصوص از سوی اندیشمندان و برنامه ریزان شهری پرداخت و گفت: برای شهرداری‌ها موافقتنامه‌ای مانند آنچه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور برای مشارکت عمومی خصوصی در سال ۱۳۹۳ تعریف و ابلاغ شد، تهیه شود.

رئیس انجمن صنفی مدیران رسانه‌ استان همدان در تشریح این مطلب عنوان کرد: به عنوان مثال در بند ۲ ماده ۱۰ و بند ۷ ماده ۲۳ آیین نامه معاملات شهرداری اختیار دارد تا ۲۵ درصد نسبت به افزایش یا کاهش مورد معامله اقدام کند در حالی که این موضوع از طرف مقابل گرفته شده و این بند با ماهیت قراردادهای مشارکتی در منافات است.

وی با بیان اینکه نبود قوانین مطمئن و قابل استناد در قوانین شهرداری با توجه به قدیمی بودن آنها که شهرداری با اتکا به قدرت عمومی خود می‌تواند قرارداد را یکطرفه فسخ کند گفت: نبود ضمانت های مناسب برای مشارکت بخش خصوصی نیز از دیگر موضوعات است به عنوان مثال ماده ۹ آیین‌نامه مالی شهرداری و بند ۵ ماده ۱۱ مبلغی را به عنوان مبلغ پیمان که ۱۰ درصد است به عنوان تضمین دریافت می کند این در حالی است که شهرداری باید برای جلب نظر بخش خصوصی در مشارکت این گونه رفتار نکند.

پورصالحی نبود ثبات در میان مدیران شهری را از دیگر موضوعاتی عنوان کرد که می تواند قراردادهای مشارکتی با حضور بخش خصوصی را تحت تاثیر قرار دهد و این قراردادها را به خطر اندازد.

سبدگردانی چیست؟

سبدگردانی به زبان ساده، به مدیریت و خرید و فروش سهام به کمک دانش و تجربه اشاره دارد که به آن مدیریت پرتفوی نیز گفته می شود. از آنجا که کسب و یادگیری این مهارت ها و دانش های سرمایه گذاری، به ویژه دانش های بورس نظیر تحلیل تکنیکال و تحلیل بنیادی، به زمان بسیاری نیاز دارد و بسیاری از افرادی که وارد بازار سرمایه می شوند، این دانش و مهارت را نداشته و وقت کافی نیز برای اکتساب آن ندارند، مدیریت سهام خود را به افراد متخصصی که به آنان سبدگردان گفته می شود، می سپارند. بنابراین سبدگردانی به بیانی دقیق تر، اشاره به فعالیت افرادی دارد که با توجه به دانش و مهارت خود، به مدیریت و خرید و فروش سهام سرمایه گذاران پرداخته و در ازای آن، کارمزد دریافت می کنند.

بطور کلی، سبد گردانی یکی از مهمترین مفاهیمی است که در دوره های آموزشی بورس، نظیر دوره جامع بورس، دوره تحلیل بنیادی و دوره تحلیل تکنیکال به آموزش آن پرداخته می شود.

آنچه در این مطلب می خوانید:

سبدگردان کیست؟

سبدگردان به نوعی، وکیل تام الاختیار سرمایه گذار در امور مربوط به سهام است که همه فعالیت های این حوزه را به نیابت از سرمایه گذار اصلی انجام می دهد. با این حال برخی از افراد ترجیح می دهند مدیریت سهم و سرمایه خود را خودشان به عهده بگیرند. سبد گردانی چه به وسیله سبدگردان انجام گیرد و یا توسط خود شخص سرمایه گذار، هدفی جز افزایش سوددهی و کاهش ضررها با استفاده از مقدار معقولی از ریسک پذیری، ندارد.

ما در این مقاله، هر آنچه را که باید درباره سبدگردانی سهام بدانید، ارائه خواهیم داد.

مدیریت پرتفوی چیست؟

مدیریت پرتفوی یا سبدگردانی، در حقیقت هنر و علم انتخاب و نظارت بر گروهی از سرمایه‌ گذاری ‌ها است که با تحمل ریسک، اهداف بلند مدت مالی مشتری، شرکت یا موسسه را برآورده می نماید. هنر سبدگردانی در بورس، به دو شکل فعال و منفعل قابل اجرا است. مدیریت پرتفوی فعال نیازمند خرید و فروش سهام و سایر دارایی ها به شکل برنامه ریزی شده، در تلاش برای شکست بازار گسترده تر است. مدیریت سهام به صوت فعال، تلاشی است برای شکست دادن عملکرد یک شاخص که از طریق خرید و فروش فعال سهام و سایر دارایی ‌ها صورت می گیرد. به طور کلی، سرمایه های وابسته به شرکت هایی که فقط شمار معینی از سهام آن ها داد و ستد می شود، به صورت فعال مدیریت سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ می می گردد.

سبدگردانان فعال، از طیف وسیعی از مدل ‌های کمی یا کیفی به منظور ارزیابی سرمایه‌ گذاری ‌های بالقوه کمک می گیرند. اما مدیریت پرتفو منفعل، در راستای تطبیق بازده بازار با تقلید از ساختار یک شاخص یا شاخص های خاص انجام می گیرد. مدیریت یا سبدگردانی منفعل، در واقع یک استراتژی بلند مدت است و باید پس از برنامه ریزی و تنظیم آن، مدت زمان نسبتا طولانی منتظر نتیجه اش ماند. به عنوان مثال، سرمایه گذاری در یک یا چند صندوق شاخص بورسی، می تواند نمونه ای از سبدگردانی منفعل باشد که به آن، سرمایه گذاری شاخص نیز گفته می شود. کسانی که به سرمایه گذاری شاخص می پردازند، اغلب نظریه مدرن پرتفوی برای کمک به بهینه سازی سهام را مد نظر قرار می دهند. سبدگردان ها اغلب با مجوز حرفه ای و رسمی و به نمایندگی از مشتریان و سرمایه گذاران، فعالیت می کنند.

امین سبدگردانی

هنگامی که یک سرمایه گذار، مدیریت سبد سهام خود را به یک سبدگردان می سپارد، شخصی به نام امین بر فعالیت های سبدگردان نظارت می کند. امین یک شخصیت حقوقی است که از طرف سازمان بورس، مورد تایید قرار می گیرد و از طریق موسسات حسابرسی معتمد سازمان، انتخاب می گردد. سبدگردان بدون عقد قرارداد با یک ناظر امین مورد تایید سازمان، نمی تواند فعالیت خود را آغاز کند. قرارداد منعقد شده میان سرمایه گذار و امین و سبدگردان، باید ظرف مدت دو روز به ثبت سازمان بورس رسیده و مورد تایید قرار گیرد. کلیه فعالیت های مرتبط با برداشت از حساب های بانکی و پرداخت ها، باید زیر نظر امین و با تایید او انجام گیرد.

شرکت یا سرمایه گذار نیز پیش از هرگونه پرداخت و اعطای کارمزد سبدگردانی به سبدگردان، باید تایید امین را دریافت کند. سبدگردان باید برای هر قرارداد سبد گردانی، یک حساب بانکی اختصاصی افتتاح نماید و مشخصات و اطلاعات آن، نزد امین ثبت گردد. بر اساس نظارت های امین و سازمان بورس، در صورتی که سبدگردان ضرر و زیانی بیش از یک سوم سرمایه اصلی سرمایه گذار را به وی تحمیل کند، باید در مدت 6 ماه، اقدام به جبران و ترمیم سرمایه او کند. حداقل سرمایه و ارزش سبد اختصاصی مشتری برای عقد قرارداد سبدگردانی نیز برابر با 10 میلیون تومان است.

کد سبدگردانی چیست؟

پس از عقد قرارداد و تایید آن توسط سازمان بورس، سبدگردان باید ظرف 3 روز، اقدام به دریافت کد معاملاتی به منظور سبدگردانی اختصاصی کند که به آن، کد سبد گردانی گفته می شود. به این منظور، سبد گردان باید فرم مربوط به تقاضای کد سبدگردانی را تکمیل کرده و همراه با نسخه ای از قرارداد منعقد شده، به شرکت سپرده گذار ارائه دهد. تا پیش از دریافت این کد، سبد گردان نمی تواند فعالیت خود را آغاز کرده و همچنین پس از اتمام قرارداد، امکان استفاده از کد را نیز ندارد.

در صورت فعالیت سبدگردان بدون مجوز، کد سبدگردانی یا قرارداد، سازمان بورس ابتدا به ابلاغ تذکر کتبی به سرمایه گذار یا سازمان مالی مورد نظری که سبد گردان، مدیریت سبد سهام وی را به عهده داشته است، اقدام می کند. سپس اخطار کتبی با درج در پرونده نهاد مالی را صادر کرده و در موارد شدیدتر نیز اقدام به تعلیق فعالیت ها تا یکسال، سلب صلاحیت مدیران و محرومیت آنان، لغو مجوزهای موسسه و جریمه نقدی می نماید.

محاسبه بازدهی سبدگردانی

به منظور محاسبه میزان بازدهی سبدگردان در دوره عقد قرارداد، باید آن ‌را به ادوار و زیر دوره های مختلف تقسیم کرد. سپس بازدهی هر زیر دوره به این نحو محاسبه می گردد:

در این فرمول E_in نشان دهنده ارزش کل دارایی‌ های مدیریت شده توسط سبدگردان i در پایان زیردوره n و B_in نشان دهنده ارزش کل دارایی‌ های مدیریت ‌شده توسط سبدگردان i در آغاز زیر دوره n می باشد. پس از آنکه بازدهی هر زیر دوره محاسبه گردید، می توان بازدهی کل سبد گردان را به شکل زیر به دست آورد:

در این فرمول نیز TWRR_it نشان دهنده میزان بازدهی سبدگردان i در دوره t و r_in نشانگر بازدهی زیردوره n دارایی‌ های مدیریت‌ شده به وسیله سبدگردان i می باشد.

محاسبه کارمزد سبدگردانی

کارمزد سبدگردانی از طریق مجموعه ای از عوامل محاسبه می گردد که سبدگردان و سرمایه گذار می توانند در رابطه با شیوه محاسبه و زمان دریافت آن، بر اساس سقف کارمزد تعیین شده توسط سازمان، به توافق برسند. شیوه های رایج در محاسبه کارمزد سبدگردانی، به این شرح می باشند:

• مقداری از ارزش سهام موجود در سبد سرمایه‌‌ گذار که پس از کم کردن بدهی‌ های مربوط به سبد و به قیمت‌ پایانی همان‌ روز، محاسبه می گردد.
• مقداری از اختلاف میان سود سپرده‌ های سرمایه ‌گذاری و نرخ معمول جاری در نظام بانکی، برای آن نوع از سپرده که نسبت به مانده سپرده ‌های بانکی سبد در پایان همان روز، محاسبه می شود.
• مقداری از ارزش اوراق بهادار سبد به قیمت ‌های نهایی همان روز

معمولا هر سه ماه یکبار، صورتحساب کارمزد سبدگردانی توسط سبدگردان تهیه شده و در اختیار سرمایه گذار قرار می گیرد و در صورتی که پرداخت نگردد، بر اساس قوانین سازمان بورس، سبدگردان می تواند مبلغی برابر با کارمزد همان دوره را از وجوه نقدی یا اوراق سرمایه گذار برداشت کرده و رسید آن را تحویل دهد.

هزینه های سبد گردانی برای سرمایه گذار

علاوه بر کارمزد سبدگردانی که نحوه پرداخت آن در بالا ذکر شد، علی رغم آنکه مدیریت سبد سهام بر عهده سبدگردان است، هزینه های دیگری نیز وجود دارد که پرداخت آن بر عهده سرمایه گذار اصلی می باشد.

این هزینه ها به طور کلی شامل کارمزد سبد گردان، کارمزد معاملات دارایی های موجود در سبد و مالیات مربوط به فروش و انتقال دارای های سبد می باشد. همچنین در صورتی که دارایی هایی سبد سهام توسط سبدگردان به فروش برسد، پس از اتمام قرارداد، باید کارمزد آن به صورت جداگانه به سبدگردان پرداخت گردد.

مزایا و معایب سبدگردانی

مدیریت پرتفوی یا سبد گردانی، می تواند مزایای متعددی برای سرمایه گذار داشته باشد. از جمله آنکه منجر به افزایش و به حداکثر رساندن سود می گردد. از به وجود آمدن بحران در سبد سرمایه، جلوگیری می کند و در راستای اتخاذ تصمیماتی آهاگانه تر برای رسیدن به اهداف مالی، سرمایه گذار را یاری می کند.

اما سبدگردانی در بورس، در عین حال می تواند معایب سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ و ضررهایی را نیز متوجه سرمایه گذار کند. از جمله می توان به عواقب زیان بار ریسک پذیری بالا و تنوع بیش از حد اشاره کرد. همچنین در صورتی که سیاست های حمایتی برای جلوگیری و جبران ضررها وجود نداشته باشد، می تواند منجر به بروز خسارات مالی بسیار گردد. خطاهای انسانی نیز اغلب بخش جدایی ناپذیر سبد گردانی هستند.

عوامل سبدگردانی در بورس

عناصر و عواملی وجود دارد که می تواند نقش کلیدی در سبدگردانی در بورس و اثر نهایی آن ایفا کند. این عناصر و عوامل کلیدی و اثرگذار، به صورت کامل در دوره بورس مجتمع فنی نیاوران، مورد بررسی قرار می گیرند. ما در اینجا به مهم ترین این عناصر اشاره خواهیم کرد:

تخصیص دارایی ها در سبد گردانی

نخستین عامل کلیدی در سبدگردانی، نحوه ترکیب بلندمدت و تخصیص سهام و دارایی ها است که همه انواع دارایی و حتی سرمایه گذاری های جایگزین مانند املاک، مستغلات، کالاها و … را شامل می شود.

در تخصیص دارایی با تمرکز بر این اصل، نوسانات انواع مختلف دارایی ها به شکل هماهنگی صورت نمی گیرد و برخی از آن ها ممکن است نوسانات بیشتری نسبت به سایرین داشته باشند. به همین سبب، ترکیب و تخصیص مطلوبی از دارایی ها می تواند منجر به ایجاد تعادل و پیشگیری از خطر سقوط احتمالی ارزش دارایی ها شود.

آن دسته از سرمایه ‌گذاران یا سبد گردانانی که ریسک پذیری بیشتری دارند، اغلب پرتفوی خود را به شکل بی ثبات تری مدیریت می کنند. اما سرمایه گذاران محافظه کار، برنامه ریزی های با ثبات و از پیش تعیین شده را ترجیح می دهند.

تنوع در سبد گردانی

در سرمایه گذاری، تقریبا هیچ وقت نمی توان به طور کامل برندگان و بازندگان را از قبل پیش بینی کرد. تنوع در سبدگردانی، به این معناست که اهدافی مانند افزایش سوددهی و در عین حال ریسک پذیری، به شکل مطلوب و معقولی میان طبقات برنامه ریزی شده، جای گیرد.

یقینا تشخیص این امر که کدام زیر مجموعه از یک طبقه یا بخش دارایی، می تواند عملکرد و سوددهی بهتری نسبت به دیگری داشته باشد، دشوار خواهد بود. اما با در نظر داشتن عامل تنوع، می توان به افزایش سوددهی همه بخش ‌ها در طول زمان و همچنین کاهش نوسانات در بازه های زمانی معین، دست یافت.

البته تنوع حقیقی در سبد گردانی سهام، عموما در میان طبقات مختلف اوراق بهادار، بخش های اقتصادی و مناطق جغرافیایی، به وجود می آید. سبدگردانی در بورس با چشم اندازی محتاطانه، اغلب منجر به ایجاد سبدی از سرمایه‌گذاری می گردد که دید وسیعی را در یک طبقه دارایی در بر می گیرد.

باز تعدیل در سبدگردانی

باز تعدیل یکی از فرآیندهایی است که به منظور سوق دادن پرتفوی یا سبد سهام به سمت و سوی هدف اصلی خود که در ابتدا تعیین شده بود، صورت می گیرد. این عمل باید همواره و در فواصل زمانی منظم، انجام شود.

باز تعدیل در اغلب موارد، به صورت سالانه صورت می گیرد. این کار، مانند یک خانه تکانی آخر سال و برای بازگرداندن ترکیب اصلی دارایی، انجام شده و زمانی رخ می دهد که نوسانات بازار، چینش سبد سهام را تغییر می دهد.

برای نمونه، سبد سهامی را تصور کنید که با 70 درصد سهام و 30 درصد تخصیص درآمد ثابت، آغاز به کار می کند. پس از وقوع فرایند رشد در بازار، درصدهای تخصیص دارایی این سبد می ‌تواند به حالت 80-20 تغییر یابد. در چنین شرایطی، اگرچه که سرمایه گذار سود مطلوبی را به دست آورده است، اما با این حال در چنین شرایطی، سبد سهام دارای ریسک بالاتری است.

باز تعدیل اغلب، فروش اوراق بهادار با قیمت بالا، قرار دادن آن پول در بورس اوراق بهادار با قیمت پایین تر و خروج از چرخه اوراق را شامل می شود. این باز تعدیل سالانه منجر می شود تا سرمایه گذار، سودها را به دست آورده و فرصت حضور در بخش هایی که پتانسیل بیشتری برای رشد دارند را تجربه نماید. همچنین می تواند در عین حال، ترکیب مطلوب ریسک پذیری-سوددهی را در پرتفوی یا سبد سهام خود حفظ کند.

تخصیص دارایی به چه معناست؟

تخصیص دارایی به عملیات انتخاب وزن مناسب طبقات مختلف دارایی، در یک سبد سهام اشاره می کند. سه طبقه اصلی دارایی، اغلب شامل سهام، اوراق قرضه و پول نقد می شود و می تواند دارایی های دیگری مانند املاک و مستغلات، کالاها، ارزها و رمز ارزها را نیز در ذیل خود جای دهد. هر یک از این طبقات، می توانند دارای زیر طبقاتی باشند که در تخصیص دارایی در سبدگردانی نقش موثر دارند.

انواع سبدگردانی

همانگونه که گفتیم، سبدگردانی در بورس می تواند به دو شکل فعال و منفعلانه انجام گیرد که در ادامه، هر یک از آن ها را مورد بررسی قرار خواهیم داد:

مدیریت پرتفوی فعال (سبدگردانی فعال)

آن دسته از سرمایه گذارانی که سبد سهام خود را به روش فعال مدیریت می کنند، اغلب از مدیران صندوق یا کارگزاران و یا سبدگردانان برای خرید و فروش سهام و مدیریت سبد خود کمک می گیرند.

سبد سهام یا پرتفوی فعال، می تواند دارای یک یا چند مدیر همزمان باشد که به شکل فردی یا جمعی، تصمیمات مورد نیاز برای خرید و فروش و تخصیص دارایی را انجام می دهند. برای انجام چنین مدیریتی، نیازمند ترکیبی از تحقیقات دقیق و بسیار، پیش‌ بینی بازار و تخصص مدیر یا مدیران سبد سهام می باشد.

مدیرانی که سبدگردانی فعال را انجام می دهند، باید به همه آنچه که می تواند بر سبد سهام اثرگذار باشد، مانند روندهای بازار، تغییرات اقتصادی، تغییر ایدئولوژی های سیاسی و اخبار و سیاست گذاری های مرتبط با بازار سرمایه، توجه بسیاری داشته باشند. همه این اطلاعات، می تواند در هنگام خرید و فروش و مدیریت پرتفوی اثرگذار باشد. به عقیده سبدگردانان فعال، این فرآیندها پتانسیل بازدهی و سوددهی را نسبت به مدیریت های مبتنی بر یک شاخص واحد، افزایش می دهد.

تلاش برای قبضه بازار، مستلزم ریسک های اضافی است و شاخص ‌سازی، می تواند این ریسک اضافی را از بین ببرد؛ زیرا منجر به کاهش احتمال خطای انسانی در انتخاب سهام می گردد. صندوق‌ های شاخص از این جهت که کمتر مورد معامله قرار می ‌گیرند، هزینه ‌های کمتری را نیز متحمل شده و مالیات کارآمدتری دارند.

مدیریت پرتفوی غیرفعال (سبدگردانی منفعل)

مدیریت منفعل یا غیرفعال که مدیریت صندوق شاخص نیز نام دارد، سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ با هدف تکرار بازده یک شاخص خاص صورت می گیرد؛ به این معنا که مدیران یا سبد گردانان در شیوه غیرفعال سبدگردانی، همان سهامی را که در شاخص فهرست شده و با همان وزن فهرست شده، خریداری می کنند.

یک مدیریت پرتفوی منفعل، می تواند به اشکال مختلفی مانند یک صندوق معامله، صندوق مشترک سرمایه گذاری و یا یک واحد سرمایه گذاری انجام گیرد. همانگونه که گفته شد، همه صندوق‌ های شاخص، مدیریت منفعلانه نام دارند؛ زیرا هر کدام از آن ها یک مدیر پرتفوی یا سبد گردان دارند که به جای انتخاب دارایی های خریداری شده، با هدف تکرار شاخص، فعالیت می کند. باید توجه داشت که هزینه ها و ضرر و زیان های حاصل از مدیریت یا سبدگردانی غیرفعال، اغلب بسیار کمتر از استراتژی های مدیریت پرتفوی یا سبدگردانی فعال است!

صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF) چیست؟ روش سرمایه گذاری در صندوق ETF

در مقاله انواع صندوق های سرمایه گذاری کدامند به تفصیل درباره این صحبت کردیم که استفاده از این صندوق‌ها یکی از بهترین گزینه‌های پیش روی سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ سرمایه‌گذاران ایرانی است. حال، در این مقاله از سایت دکتر رضا درخشی می‌خواهیم بگوییم که کدام یکی از انواع صندوق‌های معاملاتی که شرح آن رفت، می‌تواند بهترین گزینه برای سرمایه گذاری باشد. در این مقاله به معرفی مفهوم ETF به زبان ساده می‌پردازیم و بررسی می‌کنیم آیا صندوق ETF بخریم یا نه؟ با ما همراه باشید.

صندوق سرمایه گذاری قابل معامله در بورس یا ETF چیست؟

اگر در بازار بورس ایران به دنبال استفاده به‌جا و مناسب از سرمایه خود برای برخورداری از سود هستید، قطعا این سوال برای شما ایجاد شده که ETF چیست؟ صندوق سرمایه گذاری قابل معامله یا Exchange-Traded Funds (که ETF مخفف آن است) برای اولین بار حدودا در سال ۱۹۹۳ به بازارهای مالی از جمله انواع بازار بورس راه پیدا کرد. اولین صندوق ETF بیش از ۲۰ سال پیش با نام اسپایدر ( SPDR ) به بازار معرفی شد که به منظور پیروی از شاخص S&P500 طراحی شده بود.

صندوق های ETF از همان ابتدا رشد خوبی را تجربه کردند و توانستند محبوبیت زیادی به‌دست آورند. با گذشت زمان، شناخت این مدل از سرمایه‌گذاری در بازار بورس اوراق بهادار بیشتر شد تا جایی که امروزه صندوق ETF به یکی از محبوب‌ترین روش‌های سرمایه‌گذاری تبدیل شده است. اصلی‌ترین دلیل این اتفاق، به وجود آمدن امکان خریداری اوراق بهادار با تنوع بالا بدون نیاز به صرف سرمایه زیاد توسط سرمایه‌گذاران در این روش است و از دیگر مزایای ETF می‌توان به کاهش ریسک در سرمایه‌گذاری اشاره کرد. البته در ادامه به بررسی کامل‌تر مزایا و معایب ETF خواهیم پرداخت.

صندوق ETF یک امکان برای سرمایه‌گذاری در اوراق بهادار

صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله در بورس که به اختصار با نام ETF (ای تی اف) شناخته می‌شود یکی از روش‌های سرمایه‌گذاری در بازار اوراق بهادار است که خود مجموعه‌ای از اوراق بهادار مانند سهام را شامل می‌شود (برای اطلاعات بیشتر درباره سهام، مقاله مزایای خرید سهام در بورس را مطالعه کنید). صندوق ETF اغلب تابع شاخص‌های معین بازار می‌باشد. ETF ‌ ها قادر هستند تا در بخش‌های مختلف صنعت اقدام به سرمایه‌گذاری کنند و یا استراتژی‌های خاص خود را رقم بزنند. ETF از جوانب بسیاری به صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک شباهت دارد. با این وجود در بازار بورس و معاملات می ‎ توان صندوق ETF را در طول روز درست مانند سهام عادی معامله کرد.

صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF) در حقیقت سبدی با قابلیت خرید و فروش در بورس به شمار می‌آید که می‌تواند متشکل از اوراق بهادار مختلف مانند سهام، اوراق قرضه، کالاهای اقتصادی و یا ترکیب همه این‌ها باشد. داشتن سبد متنوع به مانند صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و قابل معامله بودن همانند سهام، دو ویژگی جذاب ETF ها است. صندوق‌های سرمایه‌گذاری با درآمد ثابت، سرمایه‌گذاری در سهام و سرمایه‌گذاری مختلط، همه می‌توانند صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله نیز باشند.

نحوه عملکرد صندوق ETF

همان طور که احتمالا می‌دانید، صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک در واقع پرتفویی از چندین مالی تشکیل می‌دهند و به سرمایه‌گذاران کمک می‌کنند تا برای کاهش ریسک در پرتفوی سرمایه‌گذاری خود بتوانند صاحب مجموعه‌ای از سهام، اوراق مشارکت و سایر دارایی‌های مختلف شوند. با خرید واحدهای صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک، افراد می‌توانند در چندین دارایی به‌صورت همزمان اقدام به سرمایه‌گذاری کنند.

وقتی می‌گوییم ETF چیست یعنی باید با سازوکار آن آشنا شویم. صندوق سرمایه گذاری قابل معامله نیز سازوکاری مشابه با صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک دارد با این تفاوت که می‌توان واحد‌های آن را مانند سهام شرکت‌ها معامله کرد. برخی از این صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک و قابل معامله می‌توانند دنباله‌روی یک بازار، یک صنعت یا یک کالای خاص باشند. برای مثال یک صندوق سرمایه‌گذاری قابل معامله طلا با تغییرات قیمت طلا در بازار نوسان می‌کند. روند یک صندوق سرمایه‌گذاری اوراق با قیمت بازار اوراق موجود در آن رابطه‌ای مستقیم دارد و یک صندوق سهامی روندی همچون بازار سهام طی می‌کند.

روش سرمایه گذاری در صندوق ETF

روند سرمایه گذاری در صندوق قابل معامله ETF چیست؟ ابتدا یک صندوق از سهام متنوع توسط تامین کننده، که اختیار صندوق دارایی‌های اساسی را دارا است، ایجاد می‌گردد. سپس سهام این صندوق برای فروش به سرمایه‌گذاران در نظر گرفته می‌شود. با این روش بخشی از صندوق قابل معامله در اختیار سهامداران قرار می‌گیرد؛ در صورتی که دارایی‌های اصلی این صندوق به‌صورت جداگانه به آن‌ها تعلق ندارد. با این حال سرمایه‌گذاران در ETF که در حال پیگیری شاخص سهام هستند می‌توانند سهام‌های تشکیل‌دهنده این شاخص را به‌صورت جداگانه برای خود خریداری کنند.

بنابراین روش سرمایه گذاری در صندوق ETF دارای ۳ مرحله است. اول اینکه ارائه دهنده ETF سبدی از دارایی‌ها از جمله سهام، اوراق قرضه، کالا یا ارز را ایجاد می‌کند که لازم است تا این سبد خرید را با یک نماد یکتا (مشابه نماد شرکت‌های فعال در بورس) مشخص ‌کند. در مرحله دوم، سرمایه‌گذاران می‌توانند مانند سهام یک شرکت، اقدام به خرید سهمی از آن سبد کنند. در مرحله آخر نیز خریداران و فروشندگان ETF ، درست مثل یک سهام عادی در طول روز به معامله آن‌ها می‌پردازند.

تفاوت صندوق ETF با سهام‌ها و صندوق مشترک

صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله در بورس با صندوق مشترک و سهام شباهت‌های بسیاری دارند. این صندوق‌ها روند کلی مشابهی را با سهام طی می‌کنند و از لحاظ ساختاری با صندوق‌های مشترک شباهت زیادی دارند. با این وجود تفاوت‌هایی بین صندوق ETF و سهام و همینطور بین صندوق قابل معامله و مشترک وجود دارد که این تفاوت‌ها را با هم مرور می‌کنیم.

تفاوت ETF با سهام‌ها

ETF ها به مانند سهام‌ها در بورس معامله می‌شوند و نمادهای یکتایی دارند که امکان پیگیری تغییر قیمت را به سهامداران خود می‌دهند. تفاوت سهام و ETF چیست؟ تفاوت در این است سهام فقط نشان‌دهنده یک شرکت است، اما ETF یک سبد دارایی را در بر می‌گیرد.

تفاوت صندوق مشترک و ETF چیست؟

بخش بزرگی از جذابیت ETF ها به داشتن هزینه کمتر نسبت به صندوق‌های مشترک بازمی‌گردد. این عامل باعث می‌شود تا سرمایه‌گذاران تمایل بیشتری را برای وارد شدن به این نوع از معاملات از خود نشان دهند. یکی دیگر از مزایای ETF معافیت بالقوه مالیاتی است که برای سرمایه‌داران گزینه ایده‌آلی جلوه می‌کند. اصولا شاهد گردش مالی بیشتری در یک صندوق سرمایه‌گذاری مشترک در مقایسه با ETF هستیم. به خصوص آن‌هایی که در حال اداره شدن به طور فعال هستند و معاملات آن‌ها می‌تواند افزایش سرمایه را نتیجه دهد. به همین ترتیب زمانی که سرمایه‌گذاران اقدام به فروختن صندوق مشترک می‌کنند، مدیر با فروش اوراق بهادار امکان جمع کردن نقدینگی را دارد. در هر یک از حالات مختلف سرمایه‌گذاران با مالیات درگیر می‌شوند. این در حالی است که ETF از این مالیات معاف است.

با وجود این که صندوق‌های ETF امروزه رواج بیشتری دارند، اما همچنان تعداد صندوق‌های مشترک موجود به وضوح بیشتر است. این دو صندوق ساختارهای مدیریتی متفاوتی را شامل می‌شوند. مدیریت صندوق‌های مشترک به‌صورت فعال یا اکتیو صورت می‌پذیرد؛ اما شیوه مدیریت در صندوق‌های ETF به صورت منفعل یا پسیو است. روش سرمایه گذاری در صندوق ETF شباهت بسیاری به سرمایه گذاری در صندوق‌های سرمایه گذاری مشترک دارد. اما تفاوت اصلی صندوق قابل معامله با صندوق‌های سرمایه‌گذاری دیگر، امکان ایجاد نقدشوندگی با بهره‌گیری از پتانسیل بازار سهام است.

نقدشوندگی صندوق های ETF

ETF اقدام به حذف رکن ضامن نقدشوندگی کرده است و زمینه نقدشوندگی واحدهای سرمایه گذاری ETF را در بازار رکن جدیدی به نام بازارگردان فراهم می‌کند. بازارگردان زمانی که عرضه‌کننده‌ای وجود نداشته باشد و یا خریداری تمایل به انجام معامله نداشته باشد دست به کار می‌شود و با خرید یا فروش واحدهای تقاضا شده یا عرضه شده، کار خود را انجام می‌دهد.

مزایا و معایب صندوق ETF چیست؟

شما با دانستن مزایا و معایب صندوق های قابل معامله می‌توانید عملکرد منطقی‌تر و مطمئن‌تری هنگام سرمایه‌گذاری داشته باشید. صندوق ETF نیز به مانند هر یک از روش‌های سرمایه‌گذاری و گردش پول، مزایا و معایبی را شامل می‌شود. برای موفقیت در سرمایه‌گذاری باید هر یک از خواص و ویژگی‌ها را شناخت و با بررسی جنبه‌های مختلف به انتخاب بهترین روش برای خود اقدام کرد.

مزایای صندوق ETF

با اینکه صندوق های قابل معامله همه‌گیری صندوق‌های کهنه‌تر را ندارند، اما با بیان مزایای ETF می‌توان سرمایه‌گذاران را برای تغییر جهت به سوی خود ترغیب کرد. وجود صندوق های ETF به طور چشمگیری به گرمای رقابت بین صندوق‌ها و همچنین سهامداران افزوده است. مزایای صندوق ETF عبارتند از:

۱. ETF را می‌توان در بازار بورس معامله کرد. به همین دلیل یکی از روش‌های بسیار ساده سرمایه‌گذاری به شمار می‌رود

۲. هزینه کمتری را به دلیل داشتن واحدهای ارزان نسبت به صندوق‌های مشترک دارد

۳. بازده مشابهی را با وجود داشتن هزینه کمتر نسبت به بقیه صندوق‌ها دارد

۴. با وجود داشتن قابلیت بازگردانی، بستر لازم برای امکان افزایش نقدشوندگی واحدهای صندوق فراهم شده است

۵. سهام در آن ‎ ‌ها متنوع است. یعنی صندوق سرمایه گذاری قابل معامله این امکان را فراهم می‌کند تا سرمایه‌گذاران سهام صنایع مختلفی را در یک سبد جای دهند

۶. ETF در زمان و انرژی صرفه‌جویی می‌کند. چرا که برای خرید همه سهام‌های یک سبد خاص، پول و تلاش زیادی صرف می‌شود، اما فقط با کلیک بر روی یک دکمه می‌شود صندوق قابل معامله را به سبد خرید اضافه کرد

۷. قابلیت خرید و فروش آنلاین از مزیت‌های بدیهی و لازم ETF در دنیای دیجیتال امروز است که باعث استفاده بهینه و به روز بودن این نوع سرمایه‌گذاری می‌شود

۸. صندوق های قابل معامله دارای شفافیت بالایی هستند. هر فردی که به اینترنت دسترسی داشته باشد قادر خواهد بود تا تغییرات قیمت بر روی هر یک از ETF های خاص را در بورس مشاهده کند. علاوه بر این نکته باید گفت که منابع صندوق روز به روز برای عموم اطلاع‌رسانی می‌شود که این برخلاف سایر صندوق‌ها است که به صورت ماهانه و یا هر چند ماه یک بار اقدام به افشای این اطلاعات می‌کنند

۹. معاملات واحدهای صندوق ETF معافیت مالیاتی دارند که این خود از بارزترین مزایای ETF برای سهامداران خواهد بود

معایب صندوق ETF

صندوق های سرمایه گذاری قابل معامله معایب زیادی ندارند و همین نکته می‌تواند به شما یادآوری کند که دلیل روند رو به رشد ETF چیست. اما به مانند هر روش دیگری نکاتی هست که باید به آن‌ها توجه لازم را داشت. در معامله واحد‌های ETF باید هزینه‌های معاملاتی آن را پرداخت کرد که این هزینه‌ها شامل هزینه کارمزد کارگزاری‌های آنلاین است. هرچند که این هزینه در معاملات سهام نیز وجود دارد.

مانند هر اوراق بهادار دیگری، قیمت واحد‌های صندوق های قابل معامله می‌تواند تحت تاثیر هیجان افراد تازه‌کار قرار گیرد و با توجه به نوسانات عرضه و تقاضای بازار دست‌خوش تغییرات بسیاری شود. البته که این مسائل در بازار بورس همواره وجود دارد و امری طبیعی به شمار می‌آید. یکی از محدودیت‌های صندوق ETF به دلیل معامله شدن مانند سهام این است که امکان دارد تا قبل از ناپدیدی آربیتراژ و برقراری تعادل به قیمت‌های متفاوت از NAV معامله شوند.

کاهش ریسک با سرمایه‌گذاری در ETF

ما در این مقاله سایت دکتر درخشی سعی کردیم تا پاسخ مناسبی به سوال ETF چیست برای شما عزیزان ارائه دهیم و شما را با صندوق سرمایه گذاری قابل معامله در بورس آشنا کنیم. همچنین روش سرمایه گذاری در صندوق ETF را برای شما توضیح دادیم. آنچه در مجموعه‌ این آگاهی‌ها بیشتر خودنمایی می‌کند این است که صندوق های قابل معامله با ترکیب اوراق بهادار، ریسک سرمایه‌گذاری را تا حد قابل توجهی کاهش می‌دهند. بنابراین ETF یکی از آن گزینه‌هایی است که شما با بهره‌گیری روشمند، دقیق و آگاهانه از آن می‌توانید به عنوان یکی از روش‌های با ریسک پایین برای سرمایه‌گذاری در بورس ایران استفاده‌اش کنید. البته این شیوه بهره‌گیری نیازمند آموزش، کسب تجربه و مهم‌تر از هر چیزی، داشتن متخصصی باتجربه در کنار خود است و ما همگی این ارکان را در دوره آموزش مقدماتی بورس برای شما عزیزان گرد هم آورده‌ایم. پیشنهاد می‌کنیم حتما از این دوره دیدن کنید تا از مزایای ارزشمند آن بی‌بهره نمانید.

اگر سوالی درباره صندوق سرمایه گذاری قابل معامله (ETF) دارید، در قسمت نظرات پایین صفحه مطرح کنید تا کارشناسان سایت دکتر درخشی پاسخگوی شما عزیزان باشند.

مقاله بررسی عملکرد استراتژی های سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تهران

شرکت مگ ایرانز ضمانت می کند تا 48 ساعت ،اگر به هر دلیلی از خرید خود ناراضی بودید ، مبلغ آن به صورت کامل و بدون چون و چرا، برگشت داده شود .جهت درخواست برگشت وجه ، با پشتیبانی تماس بگیرید .

بخشی از مقاله

عنوان مقاله: بررسی عملکرد استراتژی های سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار تهران

چکیده :
پژوهشگران استراتژی‌های سرمایه‌گذاری را از دیدگاه‌ها و رویکردهای بسیار متنوعی‌ دسته‌بندی نموده‌اند.یکی از رایج‌ترین دسته‌بندی‌ها که عمده مطالعات دانشگاهی نیز پیرامون آن انجام شده،استراتژی رشدی و ارزشی و استراتژی سرمایه‌گذاری برمبنای‌ اندازه است. در پژوهش حاضر سعی شده دو مفهمو بالا در قالب دو فرضیه در بورس اوراق بهادار تهران‌ مورد بررسی قرار گیرد.جامعه آماری مورد بررسی کل شرکت‌های بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی 1382 تا 1378 است که از میان شرکت‌های سرمایه‌گذاری، شرکت‌های زیان‌ده و شرکت‌های کم معامله حذف شده‌اند. با بررسی فرضیه اول مشخص شد که در این دوره زمانی شرکتهای رشدی در مقایسه با شرکتهای ارزشی بازدهی بالاتری داشته‌اند و با بررسی فرضیه دوم مشخص شد که‌ شرکت‌های بزرگ در مقایسه با شرکت‌های کوچک بازدهی بالاتری را به همراه داشته‌اند.

کلمات کلیدی :
استراتژی سرمایه‌گذاری،استراتژی رشدی،استراتژی ارزشی،اندازه‌

مقدمه
‌‌‌در‌ اکـثر بورس‌های دنیا محققین پیرامون کارآیی استراتژی‌های مختلف سرمایه‌گذاری مطالعات گسترده‌ای انجام داده‌اند.دلیل‌ اصـلی‌ مـتخصصین‌ مـالی از مطالعه بر روی استراتژی‌های سرمایه‌گذاری،عدم توانایی تحلیل اطلاعات موجود در بازار سرمایه و نداشتن تخصص کافی توسط سـرمایه‌گذران می‌باشد.
محققین استراتژی‌های سرمایه‌گذاری را از دیدگاه‌ها و رویکردهای بسیار متنوعی دسته‌بندی‌ نموده‌اند.یکی‌ از رایج‌ترین دسته‌بندی‌ها که عـمده مطالعات دانشگاهی نیز پیـرامون آن انـجام گردیده،استراتژی رشدی و ارزشی می‌باشد[5].از سوی دیگر محققین در اکثر بورس‌های دنیا تفاوت بازدهی شرکت‌های کوچک و بزرگ را به‌ شیوه‌های گوناگون به تأیید رسانده‌اند.دو مفهوم فوق تا حدی در کشورهای دارای بازار سرمایه پیشرفته جا افـتاده است که عمده صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترک در قالب یکی از دو سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ استراتژی فوق فعالیت‌ می‌نمایند.هرکدام‌ از استراتژی‌های فوق به استراتژی‌های فرعی قابل تفکیک‌اند که نتبجه این امر تامین سلایق متنوع سرمایه‌گذاران در بازار خواهد بود. بـدین مـعنی که هم‌اینک در بازارهای سرمایه پیشرفته لزومی ندارد‌ که‌ سرمایه‌گذاران خود راسا اقدام به تحلیل و انتخاب انواع سهام نمایند،بلکه کافی است علائق و ترجیحات سرمایه‌گذاری خویش را که از طریق پرسشنامه‌های خاصی سنجیده مـی‌شود مـشخص سازند.این امر‌ خود‌ باعث جذابیت بورس و از سوی دیگر رفتار عقلایی‌تر سرمایه‌گذاران در بازار می‌گردد.
ادبیات موضوع
قبل از اقدام به هرگونه خرید و فروش اوراق بهادار،باید سیاست سرمایه‌گذاری، محدودیت‌های مربوط به‌ سطح‌ بازده‌ مورد انتظار،میزان تـحمل ریـسک و سایر‌ محدودیت‌هایی‌ که تحت آن شرایط،بایستی پرتفوی تشکیل گردد،را تعیین نمود.تعیین ملاک‌های فوق توسط سرمایه‌گذار،قبل از انتخاب سهام و یا تعیین ترکیب پرتفوی‌ بهینه‌ ضروری‌ است.متخصصین سرمایه‌گذاری در یک نگرش کلی معمولا یـک‌ رویـه‌ سـه مرحله‌ای را برای فرآیند مدیریت پرتـفوی پیـشنهاد می‌نمایند[1].
1.یـادگیری اصول اساسی مالی
2.ایجاد پرتفوی
3.مدیریت وحفاظت از پرتفوی

پس از‌ تشکیل‌ پرتفوی نمی‌توان آن را به حال خود رها کرد.شرایط تغییر‌ می‌نماید و بدین منظور بایستس یک طرح بـازی،به مـنظور بـروز کردن پرتفوی طراحی نمود و همیشه اهداف موردنظر‌ در‌ پرتـفوی‌ را اصـلاح کرد.هر پرتفوی می‌تواند به صورت فعال یا غیرفعال اداره‌ شود.همچنین‌ مدیران پرتفوی با اصول قیمت‌گذاری اوراق بهادار(سهام عادی،اوراق مشتقه و. )آشـنا شـوند.آنها هـمچنین بایستی شیوه‌های ارزیابی عملکرد‌ پرتفوی‌ را‌ بیاموزند.
آنچه که در بالا بیان گـردید فرآیند مدیریت پرتفوی را به‌ صورت‌ کلی‌ نشان می‌دهد و به منظور ارئه یک چهارچوب نظری به کار می‌رود.بدین منظور مـحققین‌ رویـکردهای‌ دیـگری‌ را نیز در فرآیند مدیریت ارائه می‌نمایند که کاربردی‌تر می‌باشد.شکل(1)فرآیند تصمیم‌گیری مدیریت پرتفوی را‌ نـشان‌ می‌دهد[3].

شکل(1):فرآیند مدیریت پرتفوی
همان‌گونه که در شکل‌ ملاحظه‌ می‌گردد‌ این فرآیند با تعیین اهداف سـرمایه‌گذاری شـروه مـی‌گردد.در این مرحله با استفاده از صورت‌ خلاصه‌ سرمایه‌گذاری،بازده هدف و حد تحمل ریسک سـرمایه‌گذاری تـعیین می‌شود.

قدم بـعدی تعیین ترکیب دارایی‌هایی‌ است‌ که‌ بهترین فرصت را برای کسب بازده در سطح قابل تحمل ریـسک فـراهم مـی‌سازد.این مرحله،استراتژی تخصیص‌ دارایی‌ نامیده می‌شود که شامل تغییر ترکیب دارایی‌ها در طول زمان به مـنظور‌ افـزایش‌ فرصت‌ کسب بازده می‌باشد.
مراحل بعدی مدیریت پرتفوی سهام شامل استراتژی‌های مدیریت پرتفوی (اسـتراتژی‌های فـعال و انـفعالی)و‌ انتخاب‌ سهام می‌باشد که شامل تعیین و انتخاب تک‌تک و یا گروه‌هایی از‌ سهام‌ می‌باشد.
آخرین مرحله از فـرآیند مـدیریت پرتفوی ارزیابی عملکرد می‌باشد که به عنوان مکانیسم بازخور عمل‌ خواهد‌ نمود.تحقیق حـاضر بـر روی اسـتراتژی‌های مدیریت پرتفوی سهام تمرکز یافته است.
استراتژی‌های‌ مدیریت‌ پرتفوی را می‌توان در دو مقوله کلی‌ سهام‌ و اوراق قرضه بررسی نـمود.با تـوجه به کاربرد‌ فراوان‌ این استراتژی‌ها در مدیریت پرتفوی سهام و همچنین نبود اوراق قرضه در بـازار‌ سـرمایه‌ ایـران در تحقیق حاضر به‌ بررسی‌ استراتژی‌های سرمایه‌گذاری‌ در‌ سهام‌ پرداخته شده است.
استراتژی‌های مدیریت پرتفوی‌ سهام‌ به‌طور کـلی در دو مـقوله فـعال ومنفعل قرار می‌گیرند.
استراتژی‌های انفعالی به‌ جای‌ تأکید به دست آوردن بازده اضافی‌ مـوقت از تـغییرات بازار،بر‌ عملکرد‌ بلندمدت یک بخش خاص از‌ بازار‌ سرمایه متمرکز می‌شوند.به عبارت دیگر پرتفوی انفعالی پرتفوی انـفعالی اسـت که به دلیل‌ عدم‌ توانایی پیش‌بینی،نگهداری می‌شود. هدف پرتفوی‌ انفعالی‌ تا‌ حـد مـمکن نزدیک‌ کردن‌ بازده پرتفوی به شاخص‌ مـوردنظر‌ کـه آن را شـاخص مبنا می‌نامند،می‌باشد.چنین پرتفوی را پرتفوی شاخصی نیز گویند.
اسـتراتژی‌های فـعال‌ عمدتا‌ به منطور هماهنگی با پیش‌بینی‌های کوتاه‌مدت‌ دارائی‌ها،‌ بخش‌های بازار‌ و سهم‌ بکار مـی‌روند ذکـر این‌ واقعیت مهم ایت کـه در مـدیریت پرتفوی فـعال،اطلاعات ویـژه مـورد نیاز برای انتظارات بازده کوتاه‌مدت‌ بـا‌ اطـلاعات مورد نیاز برای بازده با‌ ثبات‌ بلندمدت‌ متفاوت‌ خواهد‌ بود.تنها در صورتیکه‌ بـازده‌ پیـش‌بینی شده از بازده کلی بازار بهتر بـاشد سرمایه‌گذار تصمیم فعال خـود سـود خواهد برد.
هنگاه‌ تصمیم‌گیری‌ در‌ استفاده از اسـتراتژی فـعال و یا انفعالی(یا‌ ترکیبی‌ از‌ این‌ دو)‌ سرمایه‌گذار‌ بایستی به یک شاخص‌سازی کم‌هزینه و غیرپویا(استراتژی انفعالی)و شاخص‌سازی پرهزینه امـا بـالقوه سودآور و جذاب(استراتژی فعال)برسد.
این موضوع را مـی‌توان بـه ایـن صورت بیان کـرد کـه در فرآیند‌ سرمایه‌گذاری اطلاعات یـک ارزشـی دارد و همچنین به دست آوردن اطلاعات نیز هزینه‌ای را دربر دارد. ما به التفاوت ارزش اطلاعات به‌دست آمده و هـزینه بـه دست آمده آوردن اطلاعات،ارزش‌ به‌ دست آمـده از سـرمایه‌گذاری(ارزش افزوده)می‌باشد[4]یعنی: هـزینه بـه‌دست آوردن اطـلاعات-ارزش اطلاعات به‌دست آمده ارزش خـالص به‌دست آمده
بنابراین سرمایه‌گذار در انتخاب نوع استراتژی(فعال یا انفعالی)،سعی می‌کنند استراتژیای را انتخاب کند‌ که‌ ارزش به‌دست آمـده از فـرآیند سرمایه‌گذاری را به حد اکثر برساند.
در بررسی و کـاربرد اسـتراتژی‌های سـرمایه‌گذاری در نـظر گـرفتن شرایط و موقعیت‌ دیـد‌ کـاملتری به سرمایه‌گذار داده و او‌ را در تصمیم‌گیری عاقلانه‌تر کمک می‌نماید.بنابراین به کارگیری تئوری اقتضایی در کاربرد استراتژی‌های سرمایه‌گذاری امری اجتناب‌ناپذیر اسـت.به‌طوری کـه مـی‌توان گفت که یک فلسفه سرمایه‌گذاری‌ که‌ بـرای هـمه سـرمایه‌گذاران مـناسب‌ بـاشد‌ وجـود ندارد.یک استراتژی سرمایه‌گذاری که برای یک سرمایه‌گذار صبور و دارای سرمایه بالا خوب کار می‌کند ممکن است برای یک سرمایه‌گذاری که دارای نیازهای نقدی غیرقابل پیش‌بینی است و پرتفوی‌ کوچکتری‌ دارد مـناسب نباشد.
انتخاب نوع استراتژی(فعال یا منفعل)بستگی به نوع بازاری که سرمایه‌گذار در آن فعال است نیز دارد.زیرا اگر بازار کارا باشد اکثر اطلاعات پیرامون سهام اثر خود را‌ بر‌ قیمت سهام‌ گذاشتته است،بنابراین جـستجو بـرای سهام زیرقیمت‌1کار بیهوده‌ای است.به عبارتی نمی‌توان در یک بازار کارا بر بازار غلبه‌ نمود2.بنابراین در چنین بازاری بیشتر باید منفعل بود تا فعال.در حالت‌ عکس‌ آن‌ در یک بازار غیرکارآ تمام اطـلاعات پیـرامون سهام اثر خود را بر قیمت نگذاشته است،بنابراین می‌توان اطلاعاتی ‌‌را‌ پیدا کرد که دیگران به آن دست نیافته‌اند.به عبارت دیگر در یک بازار‌ غیرکارآسهام‌ زیر‌ قـیمت وجـود دارد و می‌توان بازدهی بیشتر از بازدهی بـه دسـت آورد.بنابراین در چنین بازاری‌ بیشتر باید (1) Stock under value
(2) Beat the market

فعال بود.
به عنوان نتیجه گیری‌ کلی‌ می‌توان گفت که هرچه خوشبینی سرمایه‌گذار به آینده بازار سهام بیشتر باشد،پول بیشتری در پرتـفوی انـفعالی خواهد گذاشت و هرچه ایـن خـوش‌بینی کمتر باشد،به آینده سهام خاص باید امیدوار بود.بنابران وقتی‌ آینده بازار روشن و شرایط تثبیت شده است،پرتفوی انتخابی باید از تنوع مناسب برخوردار باشد.برعکس زمانی که آینده بازار همراه با ریسک و نـامشخص اسـت باید در انتخاب سخت‌گیر و فعال‌ بود.
استراتژی‌های فعال و منفعل به عنوان ابزارهای سرمایه‌گذاری با ویژگی‌های ریسک و بازده معین جهت تأمین نیازهای مختلف سرمایه‌گذاران به کار می‌روند.استراتژی‌های سرمایه‌گذاری از لحاظ ریسک و بازده،با توجه بـه‌ سـه‌ عامل بـازار،صنعت و سهام خاص طبقه‌بندی می‌گردند[9].

با توجه به شکل فوق تقسیم‌بندی استراتژی‌های سرمایه‌گذاری در سـه سطح بازار،صنعت و شرکت صورت می‌پذیرد.
الف)استراتژیهای منفعل
دو‌ نوع استراتژی انفعالی وجود دارد:

1.استراتژی خرید و نگهداری‌1
2.استراتژی سـرمایه‌گذاری در شاخص‌2
در اسـتراتژی خـرید و نگهداری،سهام برمبنای چندین معیار خریداری می‌گردد و تا پایان دوره سرمایه‌گذاری‌3نگهداشته می‌شود.بنابراین هیچ‌گونه‌ فعالیت‌ خرید‌ و فروش پس از ایجاد‌ پرتفوی‌ وجـود‌ ‌ ‌نـدارد.درحالی‌که از این استراتژی تحت عنوان منفعل یاد می‌شود،اما عناصری از مدیریت فعال نیز در آن وجود دارد،خـصوصا سـرمایه‌گذاری کـه این‌ استراتژی‌ را‌ دنبال می‌کنند باید تعدادی معیار را برای انتخاب‌ و خرید سهام به کار برد. دومـین نوع استراتژی انفعالی که رایج‌تر می‌باشد سرمایه‌گذاری در شاخص می‌باشد.در این استراتژی مدیر‌ هـیچ‌گونه‌ تلاشی‌ در جهت شناسایی سـهام پایـین قیمت یا بالای قیمت از‌ طریق تجزیه و تحلیل بنیادی نمی‌نماید.همچنین مدیر هیچ‌گونه تلاشی در جهت پیش‌بینی حرکات کلی در بازار نمی‌نماید.به عبارتی‌ یک‌ استراتژی‌ شاخص‌سازی یا سرمایه‌گذاری در شاخص،شامل ایجاد پرتفوی برای ردیابی عملکرد کـلی‌ بازده‌ یک شاخص مبنا می‌باشد[4].بدین ترتیب که سرمایه‌گذار اقدام به خرید سهام صندوق‌های سرمایه‌گذاری مشترکی می‌نماید که‌ پرتفوی‌هایی‌ مرکب‌ از تمامی سهام موجود در یک شاخص همانند S P Mid cap 700 ، S P 500 یا Russell 2000 را نگهداری می‌نماید.البته در این استراتژی بـه هـنگام‌ سرمایه‌گذاری‌ مجدد‌ سودهای نقدی دریافتی وهمچنین به هنگام حذف یا جابه‌جایی سهام موجود در شاخص،تعدیل پرتفوی‌ ضروری‌ خواهد بود.
مهمترین مزیت پرتفوی انفعالی در این است که با هزینه کمی‌ می‌توان‌ به‌ عـملکرد مـتوسطی دست یافت.به‌دست آوردن عملکردی برابر با بازار و با ریسک غیرسیستماتیک پایین،این‌ استراتژی‌ را جایگزین خوبی برای استراتژی مدیریت فعال نموده است.
سه تکنیک اساسی برای‌ ایجاد‌ پرتفوی‌ شاخصی انفعالی(استراتژی سرمایه‌گذاری در شاخص)پیگیری کـامل‌4،نمونه‌گیری‌5،و بـهینه‌سازی(معمولا برنامه‌ریزی غیرخطی‌6)وجود دارد.رایج‌ترین تکنیک،پیگیری کامل می‌باشد که در‌ آن‌ تمامی سهام موجود در شاخص (1) Buy and hold strategy
(2) Indexing or Index Investing
(3) Investment horizon
(4) full replication
(5) sampling
(6) optimization quadratic

به نسبت وزنشان در شاخص خریداری می‌گردند.این تکنیک کمک می‌نماید تا از‌ نزدیک‌ بودن به عملکرد شاخص مطمئن بود.در اسـتفاده از روش نـمونه‌گیری،مدیر پرتـفوی تنها به خرید نمونه‌ای از‌ سـهام‌ کـه در شـاخص مبنا وجود دارند،می‌پردازد.در این روش سهامی که دارای وزن‌ بیشتر‌ در شاخص می‌باشند برطبق وزن‌هایشان در شاخص‌ خریداری‌ می‌گردند‌ و سهام کوچکتر با توجه به ویـژگی‌های‌ کـلی‌ تـقریبی‌شان(همانند بتا،نوع صنعت و سود نقدی)،در شاخص مبنا خریداری مـی‌گردند.لذا بـا توجه به‌ خرید‌ تعداد سهام کمتر، حق کمیسیون‌ نسبتا‌ کمتری نیز‌ پرداخت‌ خواخد‌ شد.علاوه بر این،سرمایه‌گذاری مجدد سودهای نـقدی‌ در‌ ایـن تـکنیک کمتر مشکل‌ساز خواهد بود زیرا که سهام کمتری برای خـرید‌ یا‌ متوازن‌سازی مجدد پرتفوی مورد نیاز می‌باشد.ضعف‌ تکنیک نمونه‌گیری این است‌ که‌ بازده پرتفوی دقیقا برابر با‌ بـازده‌ شـاخص مـبنا نخواهد بود.
در تکنیک برنامه‌ریزی غیرخطی،اطلاعات تاریخی تغییرات قیمت‌ها و هبستگی‌ بین‌ سهام،به عـنوان ورودی مـدل استفاده‌ می‌شود‌ و خروجی آن ترکیب‌ پرتفوی‌ را مشخص خواهد کرد‌ که‌ حد اقل خطای پیگیری از پرتفوی الگو را خـواهد داشـت.مشکل تـکنیک فوق در این‌ است‌ که آن برمبنای قیمت‌ها و هبستگی‌ تاریخی‌سهام‌ می‌باشد و اگر‌ عامل‌های‌ مـذکور در طـول زمـان‌ تغییر یابند،به احتمال زیاد پرتفوی ایجادشده خطای پیگیری‌1بسیار بزرگی خواهد داشت‌[01].
ب)استراتژی‌های فعال
در تشکیل پرتفوی‌ فعال‌ مـی‌توان چـشم‌انداز کـل بازار را نادیده‌ گرفت‌ بر‌ آینده‌ سهامی‌ خاص تأکید کرد.پرتفوی‌ فعال‌ متشکل از مجموعه‌ای از شرط بـندی‌ها روی آیـنده سهامی است که ظاهرا قیمت آنها به‌درستی تعیین‌ نشده‌ است.تشکیل‌ پرتفوی فعال بـستگی بـه تـوان سرمایه‌گذار در‌ انتخاب‌ سهام‌ دارد.
شاید‌ تئوری‌ نوین پرتفوی (MPT) بیشترین تأثیر را بر حوزه استراتژی‌های فعال سـرمایه‌گذاری داشـته سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ است.بنابراین با توجه به تئوری نوین پرتفوی می‌توان استنباط نمود که اولا مدیریت فـعال مـوفق‌ نـیازمند پیش‌بینی برتر است و ثانیا ایجاد پرتفوی بایستی براساس این پیش‌بینی‌ها باشد.به‌طور کلی قاعده بر ایـن اسـت که پرتفوی باید بگونه‌ای تشکیل شود (1) Tracking Error

که میزان ریسک‌ سهم‌ در پرتفوی،توسط بازده آن جـبران گردد.
اگـرچه تـوافق کلی در مورد طبقه‌بندی سبک‌های مدیریت فعال وجود ندارد لیکن معمولا استراتژی فعال را به سه دسـته زیـر تـقسیم می‌نمایند[01].
1.استراتژی‌ سنجش‌ موقعیت بازار1
2.استرای تمرکزبخشی‌2
3.استراتژی گلچینی سهام‌3
در استراتژی سنجش موقعیت بازار سرمایه‌گذار در تـلاش بـرای بهبود عملکردش از طریق زمان‌سنجی بازار می‌باشد.وی‌ در‌ تلاش است بوسیله پیش‌بینی‌هایی که‌ بازار‌ یا بخش‌های خاصی از بـازار مـی‌نماید پرتفویش را تعدیل نماید.انتقال منابع بین اوراق بهادار کشورهای مختلف،انتقال منابع بین بازار سـهام و بـازار اوراق قرضه‌ و انتقال بین اوراق بهادار‌ بازار‌ سهام و اوراق بـهادار خـزانه(بدون ریـسک)مثالهایی از استراتژی سنجش موقعیت بازار است.به‌عبارت دیگر در ایـن اسـتراتژی،سرمایه‌گذار با پیش‌بینی آینده بازار،حجم سرمایه‌گذاری را دربین بازارهای اوراق بهادار تغییر می‌دهد و در‌ صورت‌ پیش‌بینی بـازده مـورد انتظار بالاتر از متوسط برای پرتـفوی،نسبت بـه تعدیل و اصـلاح ریـسک((به تـصویر

درآمد غیر فعال | تعریف، انواع، مزایا و معایب آن

درآمد غیرفعال به عنوان جام مقدس دنیای تجارت شناخته می شود. درآمدی است که با تلاشی کم یا بدون هیج تلاشی به دست می آید. یا به عبارتی افراد بدون انجام مقدار زیادی کار مداوم به دست می آورند. که شامل اجاره املاک و مستغلات، فروش محصولات دیجیتال یا فروش فضای تبلیغاتی در یک وبلاگ است. نکته مهم این است که درآمد «منفعل» به ندرت واقعاً منفعل است. در بسیاری از موارد، دستیابی به موقعیتی برای ایجاد درآمد غیرفعال، چه از طریق کسب پول اضافی برای سرمایه گذاری و چه از طریق انجام کارهای اولیه برای ایجاد محصولی برای فروش، به کار زیادی نیاز دارد. در این مقاله از سایت کاوش فردا به بررسی درآمد غیر فعال، راه های کسب آن، مزایا و معایب و. پرداخته ایم.

درآمد غیرفعال چیست؟

هنری جورج (اقتصاددان و روزنامه‌نگار امریکایی) درآمد غیرفعال را به درآمد حاصل از مالکیت زمین و سایر انحصارها می داند. یا به عبارتی دیگر درآمدی است که از یک ملک اجاره ای، مشارکت محدود یا سایر شرکت هایی که شخص به طور فعال در آن مشارکت ندارد، به دست می آید. این نوع درآمد مانند درآمد فعال معمولاً مشمول مالیات است، اما اغلب توسط سرویس درآمد داخلی ( IRS ) به طور متفاوتی با آن برخورد می شود.

درک درآمد غیرفعال

سه دسته اصلی درآمد وجود دارد: درآمد فعال ، درآمد غیرفعال و درآمد پرتفوی. درآمدهای غیرفعال شامل درآمدهای حاصل از یک ملک اجاره ای، مشارکت محدود، یا سایر مشاغلی است که شخص به طور فعال در آن دخالت ندارد.

درآمدهای غیرفعال در سال های اخیر یک اصطلاح نسبتاً کم استفاده بوده است. به طور محاوره ای، برای تعریف پولی که به طور منظم با تلاش اندک یا بدون تلاش از طرف شخصی که آن را دریافت می کند، استفاده می شود.

درآمدهای غیرفعال، زمانی که به عنوان یک اصطلاح فنی استفاده می‌شود، توسط IRS به عنوان «درآمد خالص اجاره» یا «درآمد حاصل از کسب‌وکاری که مالیات‌دهنده در آن مشارکت مادی ندارد» تعریف می‌شود، و در برخی موارد می‌تواند شامل بهره‌های شخصی باشد.

انواع درآمد غیرفعال کدام‌اند؟

رایج‌ترین نوع درآمد غیرفعال، درآمد حاصل از سود و سود سهام است. پولی که از این طریق دریافت می شود به‌عنوان درآمدهای غیرفعال شناخته شده و مالیات پرداختی آن، مالیات ‌بر درآمدهای غیرفعال محسوب می‌شود.

• درآمد حاصل از بهره، می توان به سود حاصل از حساب‌ های سپرده چک و پس ‌انداز، وام ‌ها و سپرده که معمولاً به‌عنوان درآمد عادی، شامل مالیات می‌شود.
• سود سهام، درآمد حاصل از سرمایه‌گذاری است. این نوع سود با نرخ مالیات معمولی یا نرخ مالیات بر عایدی سرمایه بلندمدت ترجیحی شامل مالیات می شود.

درآمد غیرفعال بر اساس مالکیت دارایی

درآمد غیرفعال بر طبق مالکیت دارایی یه سه نوع دسته بندی می شود.

• اجاره ای که از مالکیت منابع طبیعی دریافت می‌شود
• بهره دریافتی از دارایی‌های مالی
• سود دریافتی از مالکیت تجهیزات سرمایه‌ ای

درآمد غیرفعال شامل چه موارد دیگری است؟

• حساب‌های بازنشستگی (حقوق بازنشستگی و مستمری)
• ارث
• نفقه
• مزایای امور سربازان قدیمی (VA).
• مزایای تأمین اجتماعی
• مزایای رفاهی
• غرامت بیکاری
• درآمد ملک

مزایا و معایب درآمد غیر فعال

مزایا

• هر چه زمان بیشتری صرف کسب درآمدهای غیرفعال شود، می توان به درآمد بیشتری رسید.
• نداشتن چارچوب زمانی مشخصی برای کسب درآمدهای غیرفعال یکی از مزایای خوب محسوب می شود و هر زمانی که اراده کنید می‌توانید کارها را انجام دهید.
• نیازمند ‌صرف زمان مستقیم برای کسب درآمدهای غیرفعال نیست. می‌توان بدون صرف زمان مستمر کسب درآمد کرد.
• درآمدهای غیرفعال نامحدود است. به عبارتی می‌توان سود بیشتری نسبت به قبل از شروع تخمین زده شده، حاصل شود.
• این نوع درآمد پتانسیل ‌های توسعه بسیار خوبی دارد، چرا که با یادگیری بیشتر می توان قادر به گسترش کار و افزایش سود شد.

معایب

از معایب این نوع درآمد می توان به استرس آن برای کسب نتیجه مطلوب و بی نتیجه بودن آن در طی مسیر که انجام کار اشاره کرد.

تفاوت بین درآمد فعال و درآمد غیرفعال



می توان با تلاش کم یا بدون تلاش و بدون مشارکت مادی به دست آورد

افراد رئیس آن ها می شوند

نیاز به مشارکت فیزیکی و مشارکت مادی دارد

افراد زیر نظر مدیری کار می کنند که به او گزارش می دهند

به عنوان مکمل درآمد معمولی عمل می کند

منابعی را برای درآمد غیرفعال فراهم می کند

ممکن است ماه ها یا سال ها طول بکشد تا جمع شود و ممکن است سازگار نباشد

سریعتر و تضمین جریان درآمد منظم

به افراد امکان می دهد زمان و انرژی بیشتری را به فعالیت ها و سرگرمی های تفریحی اختصاص دهند

افراد ممکن است استقامت کافی برای دنبال کردن سرگرمی های خود نداشته باشند یا حتی ممکن است زمانی برای خانواده خود نداشته باشند.

مشمول کسر مالیات بالقوه

درآمد مشمول مالیات

هنگام خواب، تعطیلات یا انجام کار دیگری پول تولید می کند

مستلزم بیدار بودن، فعال بودن، فداکاری و کار کردن است

راه‌‌های کسب درآمد غیر فعال‌‌

در زیر به بررسی ایده های کسب درآمد غیرفعال در ایران اشاره کرده ایم

سرمایه‌گذاری در بازار ارز



سرمایه‌گذاری در بازار ارز یکی از پرطرفداران ترین راه‌های کسب درآمد است که اگر به ‌درستی و با دانش کافی انجام شود، می‌تواند بسیار مفید باشد. حسابداری ارزها تعریف جدیدی در حوزه ثبت و گزارشگری سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ مالی به حساب می آید. با گذشت زمان نقش ارزها در عرصه اقتصاد مهم‌تر می شود. با توجه به استفاده روزافزون از ارزهای دیجیتال در معاملات، نیاز به تعریف یک سیستم حسابداری منحصر به فرد برای آن‌ها بیش از پیش احساس می‌ شود.

فروش محصولات دیجیتال

فروش محصولات دیجیتال از جمله کتاب الکترونیکی یا یک نرم افزار کاربردی از دیگر راه های کسب درآمد است. به عبارتی با اینکار شما صرفاً یکبار هزینه کرده‌اید اما در واقع قابلیت فروش به تعداد افراد بسیاری را دارید.

راه اندازی سرمایه‌گذاری فعال یا منفعل؟ وب ‌سایت

یکی از دیگر راه‌ هایی که به ‌وسیله آن می ‌توان حتی در خارج از ساعات کاری، فروش آنلاین داشته و کسب درآمد داشت ایجاد یک وب‌سایت فروشگاهی یا خدماتی است.

سرمایه‌گذاری در املاک

یکی از قدیمی‌ترین و مطمئن‌ترین راه‌ها برای کسب درآمد غیرفعال، خرید املاک و اجاره آن‌ می باشد. علت این موضوع بالا رفتن هم‌ زمان قیمت خانه و اجاره ‌ها در هنگام تورم است. دانستن این نکته خالی از لطف نیست که موقعیت ملک اجاره داده شده تأثیر مهمی در قیمت آن دارد.